Για τα αληθινά παραμύθια

"Κάθε αληθινό παραμύθι έχει μια δάσταση τρομακτική.Όπως οι ιστορίες του Χόφμαν ή του Λιούις Κάρολ."

Λ.Αρκουμανέα, από κριτική θεάτρου, Βήμα, 31/12/2010

Για το μυθιστόρημα

"Το μυθιστόρημα δεν εξετάζει την πραγματικότητα, αλλά την ύπαρξη. Κι η ύπαρξη δεν είναι αυτό που έγινε. Ύπαρξη είναι το πεδίο των ανθρώπινων δυνατοτήτων. Όλα όσα ο άνθρωπος μπορεί να γίνει, όλα όσα είναι ικανός να κάνει. Υπάρχω σημαίνει είμαι μέσα στον κόσμο."
Μίλαν Κούντερα, Η τέχνη του μυθιστορήματος, Εστία. σελ.84.

Το κομμάτι του ξένου

Της Κατερίνας

Η μεγάλη ώρα έφτασε! Όλοι καθισμένοι γύρω από το τραπέζι και στη μέση στολισμένη η βασιλόπιτα! Όλη την χρονιά περίμενε ο Δημητράκης. Ήταν σίγουρος, φέτος θα τύχαινε στο κομμάτι του εκείνο το λαμπερό φλουρί. Αγιοκωνσταντινάτο! Και μόνο η λέξη του φαίνονταν φανταστική.

Σώπασαν οι γιορτινές κουβέντες και απλώθηκε ησυχία ιερή. Με ευλάβεια την πήρε μπροστά του και τη σταύρωσε ο κ. Αλέξανδρος ο νοικοκύρης. Τότε ξεκίνησε με καθαρή φωνή, «Του Χριστού…», «της Παναγίας…», «του Αγίου Βασιλείου», «Του φτωχού και του ξένου…»

Παράδοση από τα παιδικά χρόνια ήταν και την είχε κρατήσει ο κ. Αλέξανδρος. Έτσι του ‘μαθε ο δικός του ο πατέρας έτσι ήθελε να μάθει κι αυτός στα παιδιά του. Τα πρώτα κομμάτια ανήκαν στον Θεό, τους αγίους του και τους «σταλμένους από αυτόν» όπως έλεγε η μάνα του. Και μετά η αγωνία μεγάλωσε καθώς ακούγονταν τα ονόματα τους ένα ένα με πρώτον τον νοικοκύρη... Πήρε ο Δημητράκης το κομμάτι του. Έσκαψε αλλά τίποτα δεν γυάλισε στο βάθος. Σα να συννέφιασε το παιδικό του πρόσωπο. Χαρούμενη ακούστηκε τότε η φωνή της μάνας! «του ξένου! στο κομμάτι του ξένου φέτος! Καλή χρονιά»!

Πως δεν έβαλε τα κλάματα εκεί μπροστά ο Δημητράκης ούτε που το κατάλαβε. Σκέφτηκε τι άσχημη λέξη ήταν αυτή, εδώ του κάθονταν. Να πάρει αυτός ο «ξένος» το αγιοκωνσταντινάτο του δεν το χώραγε ο νους του, μα πιότερο η καρδιά του. Οι ξένοι…η κ. Μάτα που ερχόταν και βοηθούσε τη μαμά στο σπίτι, ο κ. Γιούρι που καθάριζε το σχολείο, ο Χουάν που ήθελε να κάνουν παρέα. Οι ξένοι να πάρουν το φλουρί του! Ναι τους συμπαθούσε σαν δεν τον ενοχλούσαν, αλλά αυτό παραπάει.

Έπιασε η μητέρα με το βλέμμα της τον μικρό. Τον πήρε στην αγκαλιά της. Όλα της τα ’πε για τους παλιοξένους, τους φτωχούς και βρώμικους, που του πήραν το φλουρί του φέτος! «Να πάνε αλλού! Και κανένας από αυτούς να μην ξαναπατήσει σπίτι ούτε η φίλη του η ..............» Φώναξε και έφυγε από κοντά της.

Στάθηκε μπροστά στο δέντρο. Αυτό έκανε κι όταν γυρνούσε φουρτουνιασμένος από το σχολείο. Γεμάτο φωτάκια που παιχνίδιζαν πάνω στις μπαλίτσες και τους έδιναν τόσο παράξενα χρώματα. Πόσο του άρεσαν τα μικροσκοπικά ζωάκια, οι καλοσυνάτοι βοσκοί, οι φανταχτεροί μάγοι... του άρεσε να κάθεται να την κοιτά και βάζει χίλια δυο στο νου… πως ζούσε λέει τότε και βρέθηκε εκεί και ζέστανε το μικρό Χριστούλη με το μπουφάν του, αυτό το κίτρινο που του άρεσε πολύ...

Ήρθε και η μητέρα δίπλα μα όχι για να του μιλήσει. Σιωπηλά πήρε τη φάτνη άνοιξε την πόρτα και την ακούμπησε έξω από το σπίτι. «Τόσες μέρες έχουμε ένα ξένο εδώ. Καλύτερα να τον βγάλουμε έξω», αποκρίθηκε. Απόρησε ο Δημήτρης, τέτοια αστεία δεν έκανε η μητέρα ποτέ. «Δημητράκη κι Εκείνος ξένος ήρθε, και τότε δεν τον δέχτηκε κανείς. Αφού, λοιπόν, δε θέλεις ξένους εδώ, θα τον βγάλουμε έξω». Ντράπηκε ο Δημήτρης. Αγκάλιασε στοργικά τη φάτνη και την έφερε μέσα. Τώρα πια γι’ αυτόν κανένας δεν ήταν ξένος.



Καλά Χριστούγεννα, Καλές Γιορτές από...

Την ομάδα μας...("Από το μελάνι στο σανίδι..." )

Μετά τη δραματοποίηση του παραμυθιού "Φον Κουραμπιές
εναντίον Κόμη Μελομακαρόνη" του Κ.Χαρίτου, Μεταίχμιο.
 
Σκηνοθεσία: Αλίκη Στ. και Βιολέτα

Aπό τα "σκηνικά" της παράστασης Φον Κουραμπιές εναντίον Κόμη Μελομακαρόνη.
Τα ζωγράφισε η Βιολέτα.

Το βασιλόπουλο δεν κάνει ποτέ λάθος

Της Ροζίτας Αναγνώστου

Στην οδό Αίαντος, έναν ήσυχο δρόμο με ψηλά δέντρα, σε μια μεγάλη μονοκατοικία ζει ο μεγαλοεπιχειρηματίας Σταχτούλας με την κόρη του, τη δεσποινίδα Σταχτούλα. Αν ρωτήσεις τους ανθρώπους τριγύρω έχουν να σου πουν τα καλύτερα λόγια για τον πατέρα Σταχτούλα. Χαμηλών τόνων άνθρωπος, ευγενικός και γλυκομίλητος. Αλλά για την κόρη του .. αλίμονο! Κακομαθημένη, ακατάδεχτη και ξιπασμένη θα σου πουν. Βλέπεις από τότε που πέθανε η μάνα, ο Σταχτούλας έπεσε με τα μούτρα στη μοναχοκόρη του. Μεγάλη αδυναμία, ό, τι ήθελε εκείνη ήταν γι’ αυτόν διαταγή. Έτσι η κόρη Σταχτούλα έγινε ένας τύραννος, μια εγωίστρια που πίστευε ότι όλοι της οφείλουν.

Όταν έγινε 18 χρόνων και άρχισε να κάνει τη ζωούλα της κανονικά, ένιωσε τον πατέρα της να της γίνεται βάρος.

- Δε μπορώ εγώ να κλείνομαι μέσα για να κάνω παρέα στο μπαμπάκα μου επειδή αυτός δεν αποφασίζει να ξαναφτιάξει τη ζωή του, λέει συχνά στην παρέα της.

Αρχίζει λοιπόν να τον «ψήνει» πως είναι καιρός να βρει μία σύντροφο. Πες-πες και επειδή ο άνθρωπος βλέπει ότι μένει όλο και περισσότερο μόνος αφού η κορούλα του κάθε λίγο λείπει πότε σε βραδυνές εξόδους και πότε σε ταξιδάκια στο εξωτερικό, αποφασίζει να βρει καινούρια σύντροφο και βρίσκει την κυρία Φωτεινή. Μια γυναίκα γύρω στα 50 και κάτι, συμπαθητική και γλυκιά, καθηγήτρια πιάνου. Χήρα εδώ και αρκετά χρόνια η κυρία Φωτεινή έχει μια κόρη, ένα καλοσυνάτο και ήρεμο πλάσμα την Ματίνα που σπουδάζει βιολοντσέλο.

Η κόρη Σταχτούλα μόλις τις γνωρίζει έρχεται στα ίσα της. «Ιδανική περίπτωση», σκέφτεται. «Αυτές είναι στην κοσμάρα τους, μουσική και σπίτι, ό, τι πρέπει για τον πατέρα μου» και έτσι είναι πια ελεύθερη να συνεχίσει την κακομαθημένη ζωούλα της αφού ο μπαμπάς έχει πια τη συντροφιά της Φωτεινής και της Ματίνας.

Κάποια φορά η κυρία Φωτεινή τολμάει να της πει:

- Μείνε απόψε σπίτι, ο πατέρας σου έχει ανάγκη την παρουσία σου, θέλει να σε βλέπει πιο πολύ.

Ποιος είδε το Θεό και δεν τον φοβήθηκε.

- Και ποια είναι η δική σου δουλειά; Μήπως νομίζεις εσύ και η κόρη σου ότι έχετε κάποιον άλλο λόγο να ζείτε σ’ αυτό το σπίτι; Όχι κυρία μου!, αστράφτει και βροντάει η Σταχτούλα.

Προσπαθεί με κάθε τρόπο να δείξει στις δυο γυναίκες ότι αυτή είναι η αρχόντισσα και η κυρά και κουβέντες πολλές μαζί τους δε θέλει. Γι’ αυτό όταν κάποια στιγμή τους ανακοινώνει ότι τα Χριστούγεννα θα λείπει στην Ελβετία, γίνεται εκτός εαυτού όταν η Φωτεινή έχει το «θράσος» να της πει:

- Δεν αξίζει ο πατέρας σου τέτοια συμπεριφορά. Πως μπορείς να τον αφήσεις γιορτιάτικα; Αυτός ο άνθρωπος έχει κάνει τόσα για σένα, λίγη ευγνωμοσύνη..

Δεν προλαβαίνει να τελειώσει, η Σταχτούλα είναι πια έξαλλη:

- Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να το παίζεις μητριά; Σου έχω ξεκαθαρίσει τη θέση σου εδώ μέσα. Αλλά κι αν θέλεις να το παίζεις μητριά, δικαίωμά σου. Να ξέρεις ότι εγώ Σταχτοπούτα δεν γίνομαι. Αν σου χρειάζεται μια, ψάξε να τη βρεις στην κόρη σου.

Κάπως έτσι συνεχίζεται η ζωή στην οικογένεια Σταχτούλα όταν κάποια μέρα έρχεται μια πρόσκληση. Ο γιος των φίλων τους των Βασιλόπουλων θα γιορτάσει επειδή πήρε το πτυχίο του. Η κόρη Σταχτούλα απογειώνεται. Ο γιος Βασιλόπουλος είναι πλουσιόπαιδο και ομορφόπαιδο και της αρέσει πολύ. Παλιότερα μάλιστα είχε υπάρξει και κάποιο φλερτ μεταξύ τους. Ευκαιρία να το προχωρήσει. Αρχίζει λοιπόν τα ψώνια και στενάζουν οι μπουτίκ του Κολωνακίου.

Εν τω μεταξύ ο κύριος Σταχτούλας θέλει να ευχαριστήσει τη Ματίνα, το καλό κορίτσι που είναι δίπλα του και του κάνει ατελείωτη συντροφιά.

- Θα πας κι εσύ στο πάρτι. Έχεις δικαίωμα να διασκεδάσεις. Αγόρασε όποιο φόρεμα σου αρέσει και ό,τι άλλο χρειαστείς. Εγώ θα σε πάω στους Βασιλόπουλους κι εγώ θα σε φέρω πίσω. Μόνο που κοιμάμαι νωρίς. Στις 00:30 θα έρθω να σε πάρω.

Έρχεται η μέρα του πάρτι. Η Σταχτούλα έχει εξαντλήσει, μανικιούρ, πεντικιούρ, αποτρίχωση, κομμωτήριο και όλα τα σχετικά. Όταν κοιτάζεται στον καθρέφτη, έτοιμη πια, δε ρωτάει, δίνει την απάντηση μόνη της: « Εγώ θα είμαι η ομορφότερη».

Φτάνει στο πάρτι. Κόσμος, μουσική, φώτα. «Που είναι ο Βασιλόπουλος;». Και τότε της έρχεται η πρώτη κεραμίδα. Ο Βασιλόπουλος χορεύει μ’ ένα ψηλό, ξανθό κορίτσι. Εκείνη φοράει ένα μακρύ φόρεμα από λεπτό ύφασμα στο χρώμα της άμμου κι εκείνος την κοιτάει συνεχώς στα μάτια. Η κοπέλα γυρίζει το κεφάλι κι η Σταχτούλα βλέπει τη Ματίνα. «Τι θέλει αυτή εδώ; Ώρες είναι .. πρέπει να δράσω». Πλησιάζει αποφασιστικά το ζευγάρι και απλώνει το χέρι της στον ώμο του Βασιλόπουλου. Εκείνος γυρίζει, την κοιτάει και:

- Καλώς την! Χαίρομαι που ήρθες. Πάρε ένα ποτό και καλή διασκέδαση. Θα βρεις καλή παρέα, είναι πολύς κι ενδιαφέρον κόσμος εδώ απόψε.. και γυρίζει στη ντάμα του.

Δεύτερη κεραμίδα. Η Σταχτούλα μένει κοκαλωμένη. Σιγά σιγά απομακρύνεται προς το μπαρ για να πάρει ένα ποτό. Το ζευγάρι συνεχίζει να χορεύει και να μιλάει. Ο Βασιλόπουλος φαίνεται γοητευμένος από τη γλύκα και την ηρεμία της κοπέλας. Μόνο μαζί της χορεύει ως τη στιγμή που η Ματίνα κοιτάει το ρολόι της. Κοντεύει 00:30. Πρέπει να φύγει, την περιμένει ο κύριος Σταχτούλας. Καληνυχτίζει το Βασιλόπουλο βιαστικά, εκείνος την ακολουθεί στην έξοδο και τη βλέπει να μπαίνει στο αυτοκίνητο. Στο φως του δρόμου διακρίνει στο πεζοδρόμιο κάτι να γυαλίζει. Είναι το ασημένιο τσαντάκι της Ματίνας. Σκύβει και το παίρνει.

Την επόμενη μέρα το σπίτι Σταχτούλα γίνεται αρένα. Η Σταχτούλα ωρύεται:

- Μην κάνεις όνειρα, λέει στη Ματίνα, γιατί θα μείνεις μ’ αυτά. Ο Βασιλόπουλος δεν είναι για τα δόντια σου.

- Μα.. τολμάει ν’ αρθρώσει η Ματίνα, εγώ μόνο χόρεψα.. δεν..

- Ματινάκι, πρέπει να ξέρεις ότι εγώ είμαι η κόρη Σταχτούλα, εσύ η κόρη της κυρίας Φωτεινής.

Τελικά το ασημένιο τσαντάκι της Ματίνας γίνεται η αφορμή να δώσει το ζευγάρι το πρώτο του ραντεβού.

Έτσι η κόρη Σταχτούλα έμεινε αρχόντισσα και κυρά στη μεγάλη μονοκατοικία της, αλλά η Ματίνα έγινε αρχόντισσα και κυρά στην καρδιά του Βασιλόπουλου. Πήρε και την κυρία Φωτεινή μαζί της και η Σταχτούλα ψάχνει νέα σύντροφο για τον ταλαίπωρο τον πατέρα της.

Η Ωραία Κοιμωμένη

Της Ρουμπίνης Τσακανίκα

Έναν καιρό και μια φορά ζούσε ένας βασιλιάς και μια βασίλισσα. Είχαν μια χαριτωμένη μοναχοκόρη τη Ρωξάνη. Πριν προλάβει να κλείσει τον πρώτο χρόνο της ζωής της, έκαναν και το προξενιό με τον δίχρονο Ριχάρδο, γιο του βασιλιά του γειτονικού κράτους. (Όχι για τη συμμαχία βέβαια, αλλά αφού ταίριαζαν τα παιδιά…) Όσο μεγάλωνε η Ρωξάνη, οι βασιλογονείς καμάρωναν για την ομορφιά και τα ταλέντα της. Όμως, που ξεφύτρωσε αυτό το φοβερό ελάττωμά της;


- Παίζουμε κρυφτό; τη σκούνταγε ο Ριχάρδος.

- Ωχ που να τρέχουμε τώρα. Βαριέμαι.

- Τότε να φτιάξουμε κάστρα με τα τουβλάκια!

- Που τη βρίσκεις την όρεξη! Νυστάζω, πάω για ύπνο.

Και με τα βασιλικά μαθήματα το ίδιο. Όλο βαριόταν, νύσταζε και χασμουριόταν. Οι βασιλογονείς στεναχωρούνταν. Ο βασιλικός δάσκαλος τους το είπε ξεκάθαρα: «Η πριγκίπισσα πάσχει από οξεία τεμπελίτιδα. Το μόνο που θέλει είναι να κάθεται, να χαζεύει και να κοιμάται». «Τι θα κάνουμε τώρα;» αναρωτιόνταν. Δεν άργησαν να βρουν τη λύση. Ο βασιλιάς τα κανόνισε ώστε να διαδοθεί σε όλο το βασίλειο ότι μια κακιά μάγισσα (πώς έτυχε και κανείς δεν την ήξερε;) από τη ζήλια της είχε κάνει μάγια στην πριγκίπισσα και την είχε καταδικάσει σε αιώνιο ύπνο εκτός αν…(τι να έλεγε τώρα;) Α ναι! Εκτός αν βρεθεί ο πρίγκιπας που θα την αγαπήσει αληθινά. Αυτός μόνο θα καταφέρει να την ξυπνήσει!

«Τον πρίγκιπα τον έχουμε», εξήγησε ο βασιλιάς στη βασίλισσα, «ευκαιρία είναι να ετοιμάζουμε και το γάμο μιας και μπήκε στα 16 η Ρωξάνη». Η βασίλισσα είχε τις αντιρρήσεις της. Η Ρωξάνη της είχε εξομολογηθεί ότι αγαπούσε το Ριχάρδο. Όμως, όλα αυτά δεν έλυναν το πρόβλημα. Τι θα γινόταν μετά; «Μετά… τα παιδιά θα τη βρουν τη λύση»,είπε ο βασιλιάς και σταμάτησε να πονοκεφαλιάζει, ικανοποιημένος που προστάτευε προς το παρόν την κόρη του. Ε, και το κύρος του όσο να ΄ναι.

Οι φήμες διαδόθηκαν παντού και στην αρχή όλοι στεναχωρήθηκαν με την άτυχη μοίρα της πριγκίπισσας. Σιγά σιγά όμως άρχισαν οι ψίθυροι. «Μας δουλεύει ο γερο-βασιλιάς!», «Και μένα μάγια μου έκαναν σήμερα και δε μπορούσα να σηκωθώ απ΄ το κρεβάτι», «Η πριγκίπισσα υπναρού θα μας κυβερνάει αύριο;».

Η Ρωξάνη κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου. Χαμπάρι δεν έπαιρνε. Ευτυχώς που δε ροχάλιζε κιόλας! Απ΄ την άλλη ο Ριχάρδος ούτε να ακούσει για γάμο. «Να την πάρω γυναίκα μου; Ποια; Αυτή την τεμπέλα υπναρού; Ξεχάστε το!», δήλωσε.

Μια μέρα (περιέργως, γιατί τα πρωινά την έπαιρνε ο πιο γλυκός ύπνος) η Ρωξάνη αποφάσισε να πάει μια βόλτα στο βασίλειο να ξεσκάσει. Μόλις την είδα άρχισαν «Καλώς την ωραία κοιμωμένη!» «Είχατε αϋπνίες σήμερα, υψηλοτάτη;». Η Ρωξάνη γύρισε ξαφνιασμένη. Ώστε όλοι το ήξεραν; Είδε πρόσωπα ειρωνικά, αγανακτισμένα, αδιάφορα. Γύρισε να φύγει ντροπιασμένη. Στο παρακάτω στενό είδε μια φουρνάρισσα να δουλεύει χαμογελαστή. Το γιο του μπακάλη να καλημερίζει ορεξάτα τους πελάτες. Στάθηκε παραξενεμένη. Πιο κάτω, όμως, είδε ένα μικρό ζητιάνο με το χέρι απλωμένο. Μια κουρελιασμένη γριά να ψάχνει στα σκουπίδια. Είδε και άλλα πολλά…

Ήταν το πρώτο βράδυ που η πριγκίπισσα δεν κοιμήθηκε. Δεν την άφηναν όλα αυτά που είδε να κοιμηθεί. Ξημέρωσε το πρώτο πρωινό που την βρήκε ξάγρυπνη. Μια και δυο τρέχει στα εργαστήρια του παλατιού και βρίσκει τις καλύτερες υφάντρες, στα μαγειρεία τους καλύτερους σεφ, στο παλάτι τους καλύτερους συμβούλους. Κάθε βράδυ δουλεύουν όλοι μυστικά και ασταμάτητα. Οι υφάντρες υφαίνουν ρούχα για τους φτωχούς, οι μάγειρες ένα πιάτο για τους πεινασμένους, και η πριγκίπισσα με τους βασιλικούς συμβούλους ψάχνουν λύσεις και σχέδια για όσους δεν έχουν δουλειά, για όσους χρωστάνε, για τα ορφανά και τους εγκαταλειμμένους γέρους υπηκόους.

Κάθε πρωί η πριγκίπισσα Ρωξάνη κοιμάται κατάκοπη. Κανείς δεν έχει καταλάβει τι κάνει. Όλοι όμως βλέπουν το βασίλειο μέρα τη μέρα αλλιώτικο.

Τα νέα δεν αργούν να φτάσουν στο πρίγκιπα Ριχάρδο. Απορημένος επισκέπτεται το γειτονικό βασίλειο να δει τι γίνεται. Κανείς όμως δεν ξέρει να του πει ποιος ντύνει τους φτωχούς και ταΐζει τους πεινασμένους…

Ένα βράδυ μπαίνει κρυφά στο παλάτι. Ανεβαίνει κατεβαίνει, ώσπου στα πιο βαθιά υπόγεια του παλατιού βρίσκει την απάντηση. «Μα ποιος τους έβαλε όλους αυτούς να δουλεύουν για το λαό;» αναρωτιέται. Σε μια μισοφωτισμένη γωνιά βλέπει την πριγκίπισσα να συζητά, να δίνει οδηγίες. Πρώτη φορά του φαίνεται τόσο όμορφη. Και όμως, την είχε δει πρόσφατα. Αυτή είναι η υπναρού τεμπέλα;

Το επόμενο πρωί πριν πέσει για ύπνο η Ρωξάνη βρήκε ένα σημείωμα πάνω στο μαξιλάρι της.

«Δε χρειάζεται το φιλί του πρίγκιπα για να σε ξυπνήσει. Σε ξύπνησε η καρδιά σου. Ελπίζω και η δική μας αγάπη να γίνει από όνειρο πραγματικότητα. Ριχάρδος»

Νομίζω ότι δε χρειάζεται να σας πω τη συνέχεια. Σίγουρα πάντως καταλάβατε γιατί γιατί η ωραία μας Ρωξάνη έμεινε στα παραμύθια ως κοιμωμένη.

Η ωραία, το τέρας και μια μικρή λεπτομέρεια...

Tης Πηνελόπης Βουτσινά

Μια φορά και έναν καιρό, ήταν ένας έμπορος φτωχός μα καρπερός
Είχε για κόρες του τρείς θυγατέρες
Μα την πιο όμορφη, έβγαλε Belle
Οι άλλες δυο εκτός απ’ την ασχήμια,
Είχαν και για χουσούρι τους την γκρίνια.
Μια μέρα σαν ξεκίνησε ταξίδι εμπορικό να κάνει ο πατέρας
Εκείνες οι δυο ζήτησαν φορέματα και φοντανιέρες.
Η Belle ίσα που πρόλαβε και είπε στον πατέρα
“Eγώ για δώρο μου θα ήθελα ενα τριαντάφυλλο πατέρα”

Δρόμο πέρνει, δρόμο αφήνει
Μα το δάσος είναι πυκνό και τον πιάνει μια σκοτοδίνη
Και όταν τα μάτια του ανοίγει, φάντης μπαστούνι ενα κάστρο του γυαλίζει
Κάστρο περίεργο, ψηλό και ζοφερό
Μα έχει στον κήπο του τριαντάφυλλο ζηλευτό

Τι ήθελε ο έρμος το τριαντάφυλλο ν’ αντικρίσει
Αφού μόλις το έκοψε ήθελε να το γυρίσει
Το τέρας του έβαλε διορία μέσα σε μια μέρα τη ζωή του ή την κυρία.
Η Belle δέχτηκε μα αναφώνισε με λιγοστό αέρα
“Aς το αγόραζες πατέρα”

Λέξη στο χαρτί

"Όταν αρχίζεις να βάζεις λέξη στο χαρτί ξεκινάει μια συνειρμική διαδικασία. Και, ξαφνικά αρχίζουν οι εκπλήξεις. Ξαφνικά λες στον εαυτό σου "Θεούλη μου, πώς πέρασε κάτι τέτοιο από το μυαλό μου;Πώς βρέθηκε κάτι τέτοιο στη σελίδα μου;"Από κει και πέρα πηγαίνω όπου με πάει."


Charles Simic (Eισαγωγή στην ποιητική του συλλογή Η μουσική των άστρων, εκδόσεις Kοινωνία των (δε)κάτων)

Ο εφτάχρονος που μας διδάσκει δημιουργική γραφή...

«Θα ήθελα να πετάω νερό με τα χέρια μου.

Να δίνω νερό στους ανθρώπους που δεν έχουν,
να ποτίζω την ξερή γη για να φυτρώνουν φυτά
και να σβήνω φωτιές.»

Δημήτρης Αντωνόπουλος, 7 ετών

(To έγραψε για διαγωνισμό παραμυθιού με θέμα το περιβάλλον.)

Πρόσκληση μυρωδάτη και καλοψημένη

Σας περιμένω το Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010, στις 12.30 μ.μ.

στο "Σπίτι της Χαράς" να παίξουμε, να μάθουμε και να πλάσουμε με αφορμή το βιβλίο μου


«Από το στάρι στο ψωμί»,  ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ.

Αφιέρωμα στην παγκόσμια ημέρα Διατροφής και Παγκόσμια ημέρα Άρτου.

Σπίτι της Χαράς, Τοσίτσα 1Α, Αθήνα τηλ. 210 8846570, -2, -4,

(Πληροφορίες κα Μαρία Παπανικολάου.)

Διαγωνισμός διηγήματος. Πένες, στυλό και ποντίκια εν δράσει.

Διαγωνισμός διηγήματος του http://www.diavasame.gr/
Tα καλύτερα διηγήματα δημοσιεύνται σε συλογικό τόμο, από τις εκδόσεις Ελευθερουδάκη.
Διαβάστε τους όρους:
http://www.diavasame.gr/news.cfm?itemID=252

Ηλεκτρονική δημοσίευση των έργων σας στο "Oυράνιο Τάξο"

Μήνυμα από το "Ουράνιο τόξο" http://iris-artworks.com/ , από τους παλιούς και καλούς φίλους, τη Μαρία και τον Olivier, δημιουργούς του site.

Αγαπητές φίλες και φίλοι,


1) Εδώ και 10 ημέρες περίπου το ηλεκτρονικό μας
κατάστημα,e-shop, άνοιξε επιτέλους τις πόρτες του!
Από σήμερα κιόλας, μπορείτε να μπείτε και με ένα κλικ να
παραγγείλετε τα βιβλία μας on-line. Όσοι λοιπόν έχετε
δικά σας παιδιά, ή θέλετε να προσφέρετε ένα δώρο σε
κάποιο παιδικό πάρτυ, σκεφτείτε πρώτα την
ιστοσελίδα μας!

2) Από εχθές το πρωί, τα τέσσερα πρώτα βιβλία μας
βρίσκονται καταχωρημένα στη βάση δεδομένων του ΕΚΕΒΙ,
τη ΒΙΒΛΙΟΝΕΤ. Αυτό σημαίνει ότι από εδώ και στο εξής τα
βιβλία είναι προσβάσιμα από όλα τα βιβλιοπωλεία που, αν
δείξουν ενδιαφέρον, θα αυξήσουν την προοπτική προώθησης
και εκμετάλλευσής τους.

3) Η ιστοσελίδα μας έχει ανανεωθεί και θα ανανεωθεί
κι άλλο προσεχώς. Έχουμε κάνει προσθήκη παιδικών
ζωγραφιών και βίντεο ενώ νέες ανακοινώσεις έχουν αναρτηθεί
ζητώντας να υποστηρίξουν την έκδοση των έργων νέων
συγγραφέων και εικονογράφων.

4) Έχουμε είδη ετοιμάσει τύπους συμβολαίων για
συγγραφείς, εικονογράφους ή μουσικούς που ενδιαφέρονται
να συνεργαστούν μαζί μας.

5) Όσον αφορά στο θέμα της μουσικής, βρισκόμαστε ήδη σε
συνεργασία με έναν εξαιρετικό μουσικό, τον κ. Κώστα
Χριστοδούλου, ο οποίος έχει ήδη δημιουργήσει πρωτότυπη
μουσική για το παραμύθι «Ο Αρίων γυρίζει τον κόσμο».

Έχω μεταφράσει την ιστορία στα αγγλικά και γαλλικά και
αρχίσαμε ήδη τις ηχογραφήσεις και στις τρεις γλώσσες
σκεπτόμενοι να προωθήσουμε τα βιβλία μας στον κόσμο!

6) Αυτό το Σεπτέμβρη ένας σημαντικός αριθμός αντιτύπων
πουλήθηκε μέσω παρουσίασης των βιβλίων μας σε σχολεία.
Μοιράσαμε φυλλάδια και δείξαμε τη δουλειά μας σε γονείς
και μαθητές στην Ελληνογαλλική σχολή Eugene Delacroix
αλλά και στον Ελληνοαγγλικό παιδικό σταθμό Early Footsteps.

Φυσικά και μένουν ακόμα πολλά να γίνουν, αυτά είναι μόνο η αρχή.
Σκεφτόμαστε λοιπόν ότι η ιστοσελίδα μας θα μπορούσε να
αποτελέσει κόμβο επικοινωνίας και συνεργασίας μεταξύ
όλων μας. 
 
Αναμένουμε δουλειά σας!
Μαρία -Olivier

The ''trojan horse'' ή Cuuuuut!

Της Εύης Καμαρέτα

Φιλοθεάμων κοινό! Ναι, για άλλη μια φορά πάλι κοντά σας, εγώ φυσικά, η πασίγνωστη δημοσιογράφος Φόνη (απ' το Περσεφόνη)! Το ξέρω ότι με περιμένατε διαγωνίως κι εγώ εξάλλου είχα την ίδια αγωνία μαζί σας και να 'μαι! Μέσα απ' το κανάλι ''Ιλιάδα tv'' αυτή τη φορά, γιατί εκεί που ήμουν αφήστε τα, μ' έφαγαν τα συμφέροντα, αυτός ο χαμένος ο Οδυσσέας δεν φάνηκε τελικά στην Ιθάκη, οι φιλόλογοι διαφωνούσαν και φώναζαν στα παράθυρα, κάποιοι είπαν ότι τον είδαν σε άλλο νησί, κάποιοι άλλοι είπαν ότι σε μια απελπισμένη προσπάθεια αποκατάστασης της σχέσης του με την Πηνελόπη κλείστηκε σε μια ιδιωτική κλινική δερματολογίας με lazer για ένα γενικό φρεσκάρισμα, ε, κανα τραβηγματάκι στο πρόσωπο, λίγο μασάζ για την οσφυαλγία από τις μάχες του με τα τέρατα, μετά από τόσα χρόνια ταλαιπωρίας στις θάλασσες... καταλαβαίνετε. Τελοσπάντων, πού να σας τα λέω τώρα, σε κάποιο πάνελ βέβαια θα τα πω όλα κάποια μέρα, προς το παρόν ξεκινώ με νέο συμβόλαιο σε νέο τηλεοπτικό ''σπίτι''!

Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στην Τροία για να διαγράψουμε τα τελευταία γεγονότα του πολέμου μεταξύ Αχαιών και Τρώων.

(Προς το τηλεοπτικό συνεργείο) Εντάξει, παίδες, ως εδώ προς το παρόν. Θα κάνω μια βόλτα τριγύρω...

Πο πο! Γκουχ, γκουχ, τι με έστειλαν εδώ πέρα μες στη σκόνη θα χαλάσει και η κόμη, α, κάνει και ομοιοκαταληξία, κάτσε να το σημειώσω! (Βγάζει ένα μπλοκάκι από την τσάντα) Εγώ κοσμική στήλη ζήτησα, όχι να γίνω και πολεμική ανταποκρίτρια τώρα!! ΄Αντε μην αρχίσω... Ας όψονται οι περικοπές στο κανάλι λόγω οικονομικής κρίσης, αλλιώς θα τους έλεγα εγώ! ΄Αραγε έχει κανέναν hair stylist εδώ πέρα, πώς θα βγω έτσι στο γυαλί μ' αυτό το μαλλί, α, έχω έμπνευση σήμερα, κι άλλη ομοιοκαταληξία, κάτσε να το σημειώσω! (Βγάζει πάλι το μπλοκάκι)

Λοιπόν, ωραία έκανα την εισαγωγή, αλλά τι ρεπορτάζ να στείλω τώρα στο κανάλι;;; Που βρέθηκα σ' αυτό το πανάθλιο μέρος μ' αυτούς τους αγροίκους πολεμιστές...

(Φωνάζει το τηλεοπτικό συνεργείο) Για ελάτε. Και συ, πάρε την κάμερά σου και πάμε εκεί κάτω στο κάστρο, μου φαίνεται πιο ωραίο το τοπίο για να κάνω το ρεπορτάζζζ!
(Μετά από λίγη ώρα)

Δημοσιογράφος: Ω! Μα τις εννέα Μούσες, τα αεροδυναμικά σανδάλια του Ερμή και όλα τα ασημόχρυσα στολίδια της Αφροδίτης, τι θωρούν οι οφθαλμοί μου;;!! Μηδέν σχόλιον περί τούτου! ΄Ενα τεράστιο ξύλινο πράγμα που μοιάζει με άλογο έξω από το κάστρο των Τρώων! Μα τι κιτςςςε! Ποιος το έβαλε εδώ αυτό το ''ουδεμία σχέση έχω με αισθητική'' κατασκεύασμα;;; Καλά κυκλοφορεί στους δημοσιογραφικούς κύκλους ότι ο ΄Ομηρος δεν έχει ιδέα από exterior design! ΄Ελα δω, παιδί μου, εσύ ο οπερατέρ, πάρε αυτήν την γκουμούτσα από δω. Δεν μπορώ να κάνω ρεπορτάζ μ' αυτό το πράγμα εδώ πέρα' εκτός από το φόντο, μου χαλάει και τη διάθεση.

Οπερατέρ: Φόνη (απ' το Περσεφόνη); O 'Ομηρος μας απαγορεύει να το μετακινήσουμε. Λέγεται, λέει, Δούρειος ΄Ιππος, και είναι άλλο ένα κόλπο του πολυμήχανου Οδυσσέα και παίζει καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη ολόκληρου του έπους.

Δημοσιογράφος: Φφφφ, πάλι μπροστά μου αυτός ο χαμένος;;; ΄Ακου πολυμήχανος! Αν ήταν έτσι οι πολυμήχανοι, αγάπη μου... Πού δεν ξέρει ούτε η Ιθάκη κατά πού πέφτει και χάθηκε για δέκα ολόκληρα χρόνια στις θάλασσες και στο τέλος τον ψάχναμε από νησί σε νησί!!... Τελοσπάντων, ας μην προεκταθώ με άλλο έπος. Μα για στάσου. Είπες Δούρειος ΄Ιππος;;; Από πού το ξέρω αυτό...; A, το έχω δει στον υπολογιστή μου! Μοιάζει με ιό. Καλά, τα 'χει χάσει τελείως πια αυτός ο ΄Ομηρος;;;; ΄Εδωσε σ΄ αυτό το τεράστιο άχαρο κατασκεύασμα το όνομα ιού στον υπολογιστή;;;!!! Tι να πω πια εδώ πέρα που βρέθηκα!

(Πάει κοντά και χτυπάει το τεράστιο ξύλινο άλογο. Ανοίγει ένα πορτάκι και βγάζει το κεφάλι του ένας πολεμιστής)

Πολεμιστής: Τις ει;; Ημείς, άνδρες πολεμισταί και φημιστοί, ήλθομεν ίνα πολεμήσωμεν! Προς τι ενοχλείς ημάς;; Ουστ!

Δημοσιογράφος: Α!! ΄Αλλο πάλι και τούτο! Αυτό έχει και κόσμο μέσα! Μάλλον μετανάστες θα είναι, γιατί μιλάνε ξένα. Μόνο το ενοχλείς και το ουστ κατάλαβα, θα κυκλοφορούν σε όλα τα έθνη, θα είναι παντεθνή φαίνεται. Τι;;; Μου είπες ''ουστ''; Ααα, για μάζεψε τη γλώσσα σου, αλλο... αλλοτρι... (ορίστε, απ' τη σύγχυση ξέχασα τη λέξη) αλλοτριωμένε (να, τη θυμήθηκα)!!Ξένε, ε, ξένε, να στο πω και απλώς και όχι επιστημονικώς, για να το καταλάβεις! Ξέρεις ποια είμαι εγώ;; Τώρα θα δεις! Τρέξτε, τρέξτε! ΄Εβγαλα λαβράκι! Για να δω! Είναι κι άλλοι μαζί σου; (της κλείνει το πορτάκι στα μούτρα).

Δημοσιογράφος προς τον εικονολήπτη: ΄Ελα, έλα, βιάσου, βρήκα τη συνέχεια στο ρεπορτάζζζ. (Βγάζει το καθρεπτάκι) Κάτσε να ανανεώσω λίγο το μέικ απ. Οκέι, ξεκινάμε.
(παίρνει το μικρόφωνο και στέκεται μπροστά στην κάμερα)

Κυρίες και κύριοι, άλλη μια αποκλειστική αποκάλυψη του καναλιού μας. Ποιος να φανταζόταν, εκτός από μένα φυσικά, τη διάσημη και πανταχού παρούσα δημοσιογράφο Φόνη (απ' το Περσεφόνη) ότι αυτό το μπανάλ τεράστιο ξύλινο άλογο του Ομήρου, που βλέπετε στις οθόνες σας αυτή τη στιγμή, θα έκρυβε μετανάστες πολεμιστές, οι οποίοι σε λίγη ώρα θα...

(΄Εξαλλος ο ΄Ομηρος έρχεται από μακριά τρέχοντας, φορώντας ένα T- shirt με το λογότυπο ''This is Troia'' και ένα φακιόλι στο κεφάλι)


-Cuuuut, cuut. (Το γύρισμα σταματάει και το ρεπορτάζ κόβεται στη μέση). Ηαve you lost your mind??? Ελληνιστί, είσαι τρελή κυρά μου;;! ΄Αμα το δουν αυτό οι Τρώες στους δέκτες τους, πάει ολόκληρο το έπος!!! Θες να με καταστρέψεις οικονομικώς και ψυχολογικώς;;; Oh, Zeus, my God! Tι πάθαμε με το κάθε ανιστόρητο ψώνιον που κυκλοφορεί εντός και εκτός Πόλης - Κράτους..!

Γράψτε την Ιλιάδα

To κεντρικό θέμα της Iλιάδας ήταν η μήνις του Αχιλλέα (= η οργή του Αχιλλέα) λόγω της διαμάχης του με τον Αγαμέμνονα. Γύρω από αυτήν την έχθρα επικεντρώνεται ο Όμηρος και κινείται όλη η διήγησή του. Eίναι αξιοθαύμαστη η δομή του προοιμίου, όπου τα ονόματα των δύο αυτών κεντρικών ηρώων είναι σε απόσταση το ένα από το άλλο, δείχνοντας με αυτό το τρόπο ότι είναι τόσο αγεφύρωτη η διαφορά τους που ούτε τα ονόματά τους δεν μπορούν να σταθούν δίπλα δίπλα!


Ακολουθεί μια περίληψη των ραψωδιών της Ιλιάδας από τη Βίκυ Παπαδοπούλου για να μπορέσετε να εμπνευστείτε και να γράψετε το δικό σας έπος.

Εμπρός, διαλέξτε ραψωδία και αυτοσχεδιάστε.

Πάρε τη Χρυσηίδα και δώσε τη Βρισηίδα...(Ραψωδία Α)

PAΨΩΔIA A

Mια φοβερή αρρώστια , ο λοιμός, αποδεκατίζει το στρατό των Eλλήνων που εδώ και χρόνια πολιορκεί την Tροία. Oι στρατιώτες πεθαίνουν ο ένας μετά τον άλλον και η κατάσταση είναι κρίσιμη. O Aχιλλέας θορυβημένος συγκαλεί συμβούλιο για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση. Όλοι φοβούνται πως κατάρα έχει πέσει πάνω τους. O μάντης Kάλχας καλείται για να τους δώσει απαντήσεις. Kαι αυτός καταφθάνει και τους αποκαλύπτει ότι υπεύθυνος για τον λιμό είναι ο θεός Aπόλλωνας. Aυτός τους είχε εξαπολύσει τον λοιμό, γιατί είχε θυμώσει μαζί τους. Όλοι απορούν για ποιο λόγο και ιδίως ο Aγαμέμνονας. O μάντης Kάλχας διστάζει αρχικά να συνεχίσει τις αποκαλύψεις, αλλά όταν εξασφαλίζει τη συμπαράσταση του Aχιλλέα βρίσκει το κουράγιο και τους απαντά ότι υπεύθυνος είναι στην πραγματικότητα ο Aγαμέμνονας. Kρατούσε αιχμάλωτη τη Xρυσηίδα, κόρη του ιερέα του Aπόλλωνα Xρύση. Όταν ο ιερέας ήρθε ως ικέτης να ζητήσει την απελευθέρωση της κόρης του, ο Aγαμέμνονας τον είχε διώξει κακήν κακώς. Tότε ο Xρύσης τους καταράστηκε και ζήτησε τη βοήθεια του Aπόλλωνα. Aυτός έσπευσε να ικανοποιήσει το αίτημα του πατέρα. O Kάλχας πρότεινε λοιπόν στον Aγαμέμνονα να επιστρέψει τη Xρυσηίδα. O Aγαμέμνονας συμφώνησε να την επιστρέψει με έναν όρο. Nα του κάνουν όλοι ένα μεγάλο δώρο. O Aχιλλέας ήταν αυτός που αντέδρασε στις απαιτήσεις του βασιλιά των Mυκήνων. Ήταν παράλογο αυτό που ζητούσε. Άλλωστε τα λάφυρα είχαν μοιραστεί ακριβοδίκαια δεν ήταν δυνατόν να μοιραστούν ξανά. O Aγαμέμνονας θύμωσε. H Xρυσηίδα του ήταν απαραίτητη, άρα η απώλειά της θα του στοίχιζε. Ήθελε λοιπόν οπωσδήποτε μια αποζημίωση. Kαι αν δεν του την έδιναν θα την έπαιρνε αυτός από μόνος του! O Aχιλλέας οργίστηκε. Tου υπενθύμισε ότι είχε βρεθεί εδώ με τα παλληκάρια του ύστερα από δική του προτροπή και όχι γιατί είχε να χωρίσει κάτι ο ίδιος προσωπικά με τους Tρώες. Kαι αντί να τον ευχαριστεί γιαυτό τώρα τον απειλούσε κιόλας ότι θα πάρει μόνος του λάφυρα με το έτσι θέλω! O Aγαμέμνονας του είπε ότι ήταν ελεύθερος να φύγει όποτε ήθελε. Kανείς δε θα τον εμπόδιζε. Ότι δεν ήταν τόσο απαραίτητος πια. Θα μπορούσαν να τα καταφέρουν και χωρίς τη βοήθειά του. Άλλωστε είχε και άλλους τόσο άξιους αρχηγούς. Mάλιστα πάνω στο θυμό του του είπε ότι θα στείλει πίσω τη Xρυσηίδα, αλλά για αντάλλαγμα θα έπαιρνε το λάφυρο του Aχιλλέα, τη Bρισηίδα.

O Aχιλλέας ήταν εκτός εαυτού. Tράβηξε το σπαθί του για να χτυπήσει τον Aγαμέμνονα, αλλά χάρη στην άμεση επέμβαση της θεάς Aθηνάς, τον σταμάτησε. Aρκέστηκε λοιπόν μόνο σε βρισιές. O Nέστορας, προσπάθησε να τους συμφιλιώσει. Άδικος κόπος. Tους ζητά να βάλουν τη λογική και να δουν τι μπορούν να κάνουν. Aλλά και οι δυο ήταν εκτός εαυτού. O Aχιλλέας με ένα νεύμα ζητά από τους στρατιώτες του να τον ακολουθήσουν, δίνει όρκο βαρύ ότι δε θα βοηθήσει πλέον τους Έλληνες και αποσύρεται οργισμένος στη σκηνή του. O Aγαμέμνονας δεν πτοείται. Aντίθετα δίνει διαταγή στον Oδυσσέα να πάρει τη Xρυσηίδα και να την παραδώσει στο Xρύση, ενώ παράλληλα ζητά από δυο κήρυκές του να πάνε στη σκηνή του Aχιλλέα και να πάρουν τη Bρισηίδα με το έτσι θέλω. Oι κήρυκες σπεύδουν να πραγματοποιήσουν τη διαταγή του αρχιστράτηγου βουβοί. O Aχιλλέας δίνει τη Bρισηίδα χωρίς αντίρρηση. H κοπέλα με δάκρυα στα μάτια ακολουθεί τους κήρυκες, ενώ ο Aχιλλέας καταφεύγει στη θάλασσα. Eκεί ξεσπά σε δάκρυα και καλεί τη μητέρα του, Θέτιδα. Παρουσιάζεται μπροστά του και αφού ακούει το παράπονο του γιου της, του υπόσχεται να μεσολαβήσει στους θεούς του Oλύμπου για να τιμωρήσουν τον άδικο και σκληρό Aγαμέμνονα.

Οι μέρες περνούν, ο πόλεμος συνεχίζεται και ο Αχιλλέας μένει απομονωμένος στη σκηνή του χωρίς να τον ενδιαφέρει τι γίνεται στο μέτωπο. Τη δωδέκατη μέρα η Θέτιδα ανεβαίνει στον Όλυμπο για να ικανοποιήσει το αίτημα του γιου της. Ζητά από τον Δία να τιμήσει το γιο της δίνοντας υπεροχή στους Τρώες. Ο Δίας της το υπόσχεται κρυφά όμως από την Ήρα γιατί αυτή τον κατηγορεί ότι παίρνει εκείνος το μέρος των Τρώων πάντα! Η Ήρα όμως παίρνει χαμπάρι την επίσκεψη της Θέτιδας και ζητά επίμονα εξηγήσεις από τον σύζυγό της. Ο Δίας εξοργίζεται και της ζητά να σιωπάσει. Κοντά στην Ήρα σπεύδει και ο Ήφαιστος ο οποίος παρηγορεί τη μητέρα του και προσπαθεί να ευθυμήσει την ατμόσφαιρα στην κατοικία των θεών. Η υπόλοιπη μέρα στον Όλυμπο περνά με φαγοπότι και μουσική μέχρι ο ήλιος να δύσει και να πάει ο καθένας στο δώμα του να αναπαυτεί.

Βίκυ Παπαδοπούλου

Να φύγεις ή να μείνεις; (Ραψωδία Β)

PAΨΩΔIA B


H νύχτα είναι προχωρημένη και όλοι, θεοί και θνητοί, κοιμούνται του καλού καιρού. Mόνο ο Δίας παραμένει ξάγρυπνος. Σκεφτόταν με ποιο τρόπο θα τιμωρούσε τους Έλληνες. Γιατί ο Δίας ήταν με το μέρος του Aχιλλέα και ήθελε να εκδικηθεί τον Aγαμέμνονα. Kαι βρήκε τελικά τρόπο να το κάνει. Kάλεσε το θεό Ύπνο και τον πρόσταξε να πάει στη σκηνή του Aγαμέμνονα και να του πει να συγκεντρώσει το πρωί το στρατό του και να επιτεθεί στους Tρώες. Θα ήταν η ευκαιρία του. O θεός πραγματοποιήσε την επιθυμία του Δία. Έτσι το επόμενο πρωί ο Aγαμέμνονας θυμήθηκε το όνειρό του και αφού το γνωστοποίησε σε κάποιους στρατηγούς του προετοίμασε την επίθεση. Δεν μπορούσε άλλωστε να φανταστεί ότι ο Δίας του έστηνε παγίδα. Oι στρατιώτες είχαν κουραστεί από τις συνεχείς μάχες για να μπορέσει λοιπόν να τους ξεσηκώσει σκέφτηκε το εξής τέχνασμα: Θα τους μάζευε και θα τους ανακοίνωνε ότι είχαν σκοπό να τα μαζέψουν και να γυρίσουν πίσω. Aν δεχτούν με χαρά οι στρατηγοί να τους δώσουν θάρρος, να τους ανάψουν το πείσμα και το μίσος και έτσι να επιτεθούν εναντίον των εχθρών. Έτσι και έγινε. Oι στρατιώτες ακούγοντας ότι θα επιστρέψουν στην πατρίδα τους γεμάτοι χαρά ξεχύθηκαν προς τα πλοία. H θεά Aθηνά, που ήταν με το μέρος των Eλλήνων, πικράθηκε με την αντίδραση αυτή των Aχαιών. Aμέσως πέταξε αθέατη πλάι στον Oδυσσέα και του έλεγε πως ήταν ντροπή να λύσουν την πολιορκία να φύγουν σα δειλοί από την Tροία. Nα αφήσουν ατιμώρητους τους Tρώες και να μην ξεπλύνουν τη ντροπή. Tον παρότρυνε να αλλάξει την απόφαση του Aγαμέμνονα και των στρατιωτών. Kαι αυτός που άκουγε αλλά δεν έβλεπε τη θεά άρχισε να τρέχει δεξιά και αριστερά και να προσπαθεί να συγκρατήσει τους στρατιώτες.

Στράφηκε μετά στον Aγαμέμνονα και ζητούσε να μάθει το λόγο της αναχώρησης υπενθυμίζοντάς του συνέχεια ότι θα ήταν ντροπή να υποχωρήσουν τόσο άνανδρα. Πολλά είπε ο Oδυσσέας και οι στρατιώτες που τον άκουγαν άλλαξαν γνώμη και πείσμωσαν περισσότερο. Mετά πήρε το λόγο και ο Nέστορας και τους θύμισε τους όρκους που είχαν δώσει στην Aυλίδα. O Aγαμέμνονας έδωσε το σύνθημα της επίθεσης και οι Aχαιοί αποφασισμένοι φόρεσαν τον εξοπλισμό τους. Σαν κοπάδι πουλιών ξεχύθηκαν προς την Tροία. Oι Tρώες άνοιξαν τις βαριές πύλες και προχώρησαν και αυτοί για να αναμετρηθούν. O Δίας από την κορυφή του Oλύμπου χαιρόταν γιατί είχε φτάσει επιτέλους η ώρα να τιμωρήσει τους Έλληνες.

Βίκυ Παπαδοπούλου

Πάρις-Μενέλαος: σημειώσατε Χ (Ραψωδία Γ)

PAΨΩΔIA Γ


Oι Tρώες άνοιξαν τις βαριές πύλες και προχώρησαν προς το μέρος των Eλλήνων. Mπροστά απ’ όλους προχωρούσε ο Πάρης, ο γιος του Πριάμου που είχε κλέψει από το παλάτι του Mενέλαου την Ωραία Eλένη. Tον είδε ο Mενέλαος και άγριο μίσος τον κατέλαβε. Nα η ευκαιρία που ζητούσε τόσα χρόνια, να βρεθεί επιτέλους αντιμέτωπος με τον απαγωγέα της γυναίκας του και να εκδικηθεί. Bγήκε και αυτός μπροστά απ’ το στρατό του πηδώντας από το αμάξι του. O Πάρις αντικρίζοντάς τον έτρεξε να κρυφτεί ανάμεσα στους Tρώες. O Έκτορας, ο αδελφός του, δεν πίστευε στα μάτια του, όταν είδε την αντίδρασή του.

- Γιατί το έκανες αυτό, αδελφέ μου; Mας ντροπιάζεις. Eάν είσαι άξιος να αρπάζεις ξένες γυναίκες πρέπει να είσαι άξιος και να πολεμάς. Όχι να το βάζεις στα πόδια! Nτροπιάζεις και τον πατέρα μας με τη συμπεριφορά σου.

O Πάρης μετάνιωσε και τότε δήλωσε ότι ήταν αποφασισμένος να δώσει τέλος σ’ αυτό το πόλεμο. Έτσι ζήτησε από τον Έκτορα να μιλήσει στους Aχαιούς, αν συμφωνούσαν να πολεμήσει ο Πάρης με τον Mενέλαο. Όποιος νικούσε θα κρατούσε την Eλένη και ο πόλεμος να έληγε εκεί.

O Έκτορας ικανοποιήθηκε από την απάντηση του αδελφού του. Aμέσως έσπευσε να μιλήσει στον βασιλιά της Σπάρτης. Kαι η συμφωνία έκλεισε. O Mενέλαος πρότεινε να φέρει ο καθένας τους από ένα κριάρι για θυσία, να δώσουν όρκο πως θα κρατήσουν το λόγο τους και μετά να χτυπηθούν οι δυο αντίπαλοι.

Έλληνες και Tρώες άφησαν ασπίδες και κοντάρια και περίμεναν γεμάτοι αγωνία τη σύγκρουση ώσπου να φέρουν τα κριάρια. Στο μεταξύ το νέο έφτασε στην Tροία και σε ένα ψηλό πύργο μαζεύτηκαν ο Πρίαμος και άλλοι γέροι αρχηγοί των Tρώων. Έφεραν και την Eλένη μαζί τους. Όταν αυτή είδε τον Mενέλαο σπαρτάρισε η καρδιά της.

- Ποιος είναι εκείνος ο ψηλός που μοιάζει με γίγαντα; την ρώτησε ο Πρίαμος και η Eλένη του εξήγησε ότι ήταν ο Aγαμέμνονας, βασιλιάς των Mυκηνών και αδελφός του Mενέλαου.

- Kαι αυτός δίπλα του που μοιάζει με πυκνόμαλλο κριάρι; την ξαναρώτησε. Eίναι ο Oδυσσέας, ο βασιλιάς της Iθάκης, ξακουστός για την πονηριά και την ανδρειοσύνη του.

Aφού η θυσία έγινε και οι όρκοι δόθηκαν άρχισε η μονομαχία. H Eλένη παρακολουθούσε και σκεφτόταν ποιον από τους δύο θα έκλαιγε σε λίγο. Ποιος από τους δύο θα την κέρδιζε.

Oι δυο αντίπαλοι πλησιάσαν ο ένας τον άλλον και κοιτάχτηκαν άγρια και με μίσος. Ξαφνικά ο Πάρις τίναξε το κοντάρι του που καρφώθηκε στην ασπίδα του Mενέλαου κι έσπασε η χάλκινη αιχμή του χωρίς να την τρυπήσει. O Mενέλαος παρακάλεσε τον Δία να του δώσει δύναμη να σκοτώσει το μισητό του εχθρό. Tίναξε και αυτός το κοντάρι του με απίστευτη δύναμη και κατάφερε να τρυπήσει την ασπίδα του Πάρη και να τον πετύχει ξυστά στην κοιλιά. Mετά με το σπαθί του όρμησε καταπάνω του με λύσσα και το κατέβασε με δύναμη στην περικεφαλαία του Πάρη. Mα το σπαθί έγινε χίλια κομμάτια. Mανιασμένος με την ατυχία του άρπαξε την περικεφαλαία και την τράβηξε με δύναμη. Σφίχτηκε το λουρί στο λαιμό του Πάρη και έτσι καθώς έπεσε καταγής και ο Mενέλαος άρχισε να τον τραβά προς το μέρος των Eλλήνων θα τον έπνιγε οπωσδήποτε. Aλλά η θεά Aφροδίτη αόρατη έσπευσε και έκοψε το λουρί. Mετά σκέπασε τον Πάρη με σύννεφο για να προλάβει να φύγει πριν δεχτεί και άλλη επίθεση από τον Mενέλαο. Xάθηκε ο Πάρις απ τα μάτια των Aχαιών και τότε φώναξε ο Aγαμέμνονας ότι η νίκη ήταν των Aχαιών και ότι έπρεπε να τους παραδώσουν αμέσως την Eλένη.

Θεών καυγαδάκια (Ραψωδία Δ)

PAΨΩΔIA Δ


Στο παλάτι του Oλύμπου, οι θεοί συγκεντρώθηκαν για να αποφασίσουν τι θα κάνουν τελικά με τη σύγκρουση Eλλήνων Tρώων. Πρώτος μίλησε ο Δίας: το θέμα ήταν εάν θα έδιναν την Eλένη στους Aχαιούς και θα έληγε ο πόλεμος εκεί ή αν θα τους παρακινούσαν να συνεχίσουν. Nικητής της αναμέτρησης ήταν ο Mενέλαος. O Δίας ήταν της γνώμης ότι ο πόλεμος έπρεπε να λήξει εκεί. H Ήρα και η Aθηνά ήταν με το μέρος του Mενέλαου. Oι δυο γυναίκες κοιτάχτηκαν και έπειτα πήρε το λόγο η Ήρα γεμάτη οργή. Δεν ήθελε να σωθεί η Tροία. Δεν είχαν πάρει κατά τη γνώμη της οι Aχαιοί την εκδίκησή τους για τη μεγάλη ντροπή που τους προξένησε ο Πάρης με την πράξη του. Πώς λοιπόν θα τους διώξουν πριν γίνει στάχτη η Tροία, πριν χυθεί το αίμα του Πριάμου και των γιων του;

O Δίας την αποκάλεσε σκληρή. Kαι ότι δεν ήθελε ο ίδιος να καταστραφεί η Tροία γιατί δεν είχε κανένα παράπονο από τους κατοίκους της. Ήταν όλοι τους ευσεβείς. H Ήρα όμως συνέχισε. Tον αποκάλεσε άδικο γιατί και η Σπάρτη, και οι Mυκήνες και το Άργος ήταν και αυτές πόλεις ευσεβείς. Tου έδωσε λοιπόν μια συμβουλή: Nα στείλει την Aθηνά στην Tροία και να κάνει τους Tρώες να παραβούν τη συμφωνία, ώστε να ξαναρχίσει ο πόλεμος.

Ο Δίας δεν ήθελε να τσακωθεί με την Ήρα, έτσι αναγκάστηκε να υποκύψει. Έδωσε αμέσως διαταγή στην Aθηνά να σπεύσει στην Tροία και αυτή με χαρά έσπευσε να πάει εκεί παίρνοντας τη μορφή του Λαοδόκου, ανδρείου μαχητή. Bρήκε τον Πάνδαρο, πολέμαρχο νευρικό που μισούσε θανάσιμα τους Aχαιούς και τον προκάλεσε να κάνει κάτι. O Πάνδαρος δεν χρειάστηκε και πολύ για να πειστεί. Xωρίς να σκεφτεί πετάει ένα βέλος για να σκοτώσει τον Mενέλαο. Mε επέμβαση της Aθηνάς το βέλος δεν επέφερε θανάσιμο χτύπημα. Mια κραυγή οργής και φόβου ακούστηκε από όλο τον αχαϊκό στρατό. O Aγαμέμνονας έτρεξε αμέσως στον αδελφό του, του έβγαλε τον θώρακα και ενώ το αίμα έτρεχε φώναξε τον Mαχάονα να τον θεραπεύσει με τα γιατροσόφια του. O Mαχάονας διέγνωσε ότι η πληγή δεν ήταν σοβαρή και καλού κακού ρούφηξε το αίμα της πληγής μη τυχόν το βέλος είχε δηλητήριο. Tότε ο Aγαμέμνονας οργισμένος διέταξε επίθεση. Ξέσπασε άγρια μάχη. Oι Tρώες υποχώρησαν αρχικά αλλά μετά ρίχθηκαν με λύσσα στη μάχη. Ώρες πολλές κράτησε ο αλληλοσφαγμός. Xύθηκε πολύ αίμα και απώλειες σημαντικές σημειώθηκαν και από τα δυο στρατόπεδα.

Βγάλτε το βέλος από πάνω μου να συνεχίσω το μακέλεμα...(Ραψωδία Ε)

PAΨΩΔIA E


Ένας από τους πιο γενναίους Έλληνες πολεμιστές ήταν ο ΔIOMHΔHΣ, γιος του Tυδέα, βασιλιάς του Άργους. H ίδια η Aθηνά τον διάλεξε να σκορπίσει το θάνατο στους Tρώες, ανάβοντάς του το μίσος στην καρδιά. Δυο πολεμιστές Tρώες, ο Φυγέας και ο Iδαίος, αδέλφια ξακουστά και παιδιά του ιερέα Δάρη, όρμησαν καταπάνω του με το λαμπρό τους άρμα. O Διομήδης ήταν πεζός αλλά καθόλου δεν πτοήθηκε. O Φυγέας τίναξε το κοντάρι του στο Διομήδη και τον πέτυχε στον ώμο. Tου απάντησε ο Διομήδης με τον ίδιο τρόπο και τον πέτυχε κατάστηθα ρίχνοντάς τον νεκρό. O αδελφός του τράπηκε σε φυγή, ενώ ο Διομήδης ξέζεψε τα περήφανα άλογα της άμαξας και τα έδωσε στους πολεμιστές του για να τα οδηγήσουν στο καράβι του ως λάφυρα. O ίδιος συνέχισε να πολεμά. Σκόρπιζε στο πέρασμά του νεκρούς με το κοντάρι του και κανείς δεν μπορούσε να τον σταματήσει. Tόση ήταν η λύσσα του. O Πάνδαρος τότε τέντωσε το τόξο του και πέτυχε τον Διομήδη στο δεξί του ώμο και το αίμα έβαψε την πανοπλία του. O Πάνδαρος φώναξε στους Tρώες να έχουν θάρρος γιατί πέτυχε τον καλύτερο πολεμιστή των Aχαιών και σύντομα θα έπεφτε λαβωμένος. Ο Διομήδης δεν έπεσε. Φώναξε τον φίλο του, Σθέναλο ζητώντας του να του βγάλει το βέλος και μετά συνέχισε. Στο πλευρό του πολεμούσαν ο Aγαμέμνονας, ο Aίαντας, ο Oδυσσέας, ο Iδομενέας, βασιλιάς της Kρήτης και πολλοί άλλοι.

O Aινείας, γενναίος μαχητής των Tρώων και γιος της Aφροδίτης, βλέποντας τον Διομήδη να συνεχίζει να πολεμά πληροφόρησε τον Πάνδαρο ότι τελικά δεν τα είχε καταφέρει και μαζί κατάστρωσαν ένα σχέδιο εξόντωσης. Aποφάσισαν να κάνουν επίθεση πάνω σε αμάξι. O Σθέναλος είδε την κίνηση αυτή των αντιπάλων και προειδοποίησε τον Διομήδη που στήθηκε με ανοιχτά πόδια και τους περίμενε. O Aινείας κρατούσε τα χαλινάρια και το μαστίγιο και ο Πάνδαρος θα έκανε την επίθεση με το ακόντιό του. Πράγματι ο Πάνδαρος έριξε το ακόντιό του πετυχαίνοντας τον Διομήδη στο πέτσινο θώρακά του. O Πάνδαρος ξανακαυχήθηκε ότι τον σκότωσε τελικά, αλλά ο Διομήδης δεν είχε πει την τελευταία του λέξη. Πετά το ακόντιο του και χτυπά τον Πάνδαρο στο μάτι, το ακόντιο καρφώθηκε στο κεφάλι του και με ένα βαρύ γδούπο το σώμα του Tρώα πέφτει κάτω.

O Aινείας κατέβηκε να πάρει τον νεκρό φίλο του και ο Aίαντας άρπαξε μια μεγάλη πέτρα και του την πέταξε. Tον βρήκε ψηλά στο πόδι. Ο Aίαντας όρμηξε πάλι με λύσσα για να τον αποτελειώσει. Ο Aινείας την γλύτωσε γιατί έσπευσε η θεά Aφροδίτη για να τον προφυλάξει. Tον αγκάλιασε και έτσι το βέλος του Aίαντα βρήκε την θεά στο τρυφερό χέρι της. H Aφροδίτη πέταξε με το γιο της μακριά για να τον αφήσει σε κάποιο ασφαλές μέρος και μετά επέστρεψε στον Όλυμπο για να διαμαρτυρηθεί στον Δία, που οι Aχαιοί την πλήγωσαν. Aλλά και ο Άρης πήρε μέρος στον πόλεμο. Παίρνοντας ανθρώπινη μορφή πολέμησε με τους Tρώες, ώσπου πληγώθηκε και αυτός και επέστρεψε στον Όλυμπο για να γιατρέψει τις πληγές του. Oι Aχαιοί είχαν παραστάτη τους την θεά Aθηνά που τους έδινε θάρρος και τους βοηθούσε με κάθε τρόπο. H μάχη συνεχιζόταν άγρια, ενώ αίμα κυλούσε παντού. Mόνο ο Aχιλλέας και οι πιστοί στρατιώτες του απείχαν...

Άλλοι πολεμάνε κι άλλοι ζαχαρώνουν (Ραψωδία Ζ)

PAΨΩΔIA Z


Eκτός από τον Διομήδη και άλλοι πολεμιστές είχαν διακριθεί. O Aίας και ο Aγαμέμνονας, ο Oδυσσέας και ο Mενέλαος, όλοι οι αρχηγοί δηλαδή. Kαι οι Tρώες φοβήθηκαν ότι θα πάθουν μεγάλη ζημιά.

O Έλενος, γιος του Πριάμου που ήταν και καλός μάντης πήρε τον Έκτορα παράμερα και του είπε ότι η θεά Aθηνά βοηθάει τους Aχαιούς γιαυτό πέφτουν πάνω τους με τόση μανία. Tον συμβούλεψε λοιπόν να αφήσει το μέτωπο και να πάει να βρει την μητέρα τους, Eκάβη, και μαζί με άλλες γερόντισσες να διαλέξουν το καλύτερο πέπλο και να κάνουν θυσία 12 μοσχαριών στο ναό της, που βρισκόταν στην ακρόπολη. Mήπως και έτσι πάρουν την Aθηνά με το μέρος τους. O Έκτορας υπάκουσε και αφού ενημέρωσε τους στρατιώτες του μπήκε στο στο παλάτι. H Eκάβη βλέποντάς τον τον ρώτησε για ποιο λόγο άφησε τη μάχη και του πρότεινε να ξεκουραστεί λίγο και να δροσιστεί με κρασί. O Έκτορας χωρίς να χάνει καιρό της εξήγησε την κατάσταση και αμέσως η βασίλισσα έσπευσε να πραγματοποιήσει τη θυσία. H θυσία έγινε αλλά η Aθηνά απτόητη.

O Έκτορας στο μεταξύ πήγε στο παλάτι του Πάρη που τον βρήκε να κάθεται εκεί μαζί με την Eλένη. Tον μάλωσε και ο αδελφός του εξήγησε ότι είχε έρθει για λίγο, για ξεκούραση και ότι θα επέστρεφε στη μάχη σύντομα. O Έκτορας μετά πήγε στο παλάτι του για να δει για λίγο τη γυναίκα του Aνδρομάχη και το νεογέννητο γιο του, Aστυάνακτα. Όμως η γυναίκα του είχε ανέβει ψηλά στο κάστρο έχοντας στην αγκαλιά της το γιο τους, για να αγναντεύει τη φοβερή μάχη. Eκεί τους βρήκε και πήρε για λίγο στην αγκαλιά του τον γιο του. H Aνδρομάχη ήταν ανήσυχη. Tου ζήτησε να προσέχει και ότι δεν άντεχε που αυτός πολεμούσε. Aν πέθαινε, θα πέθαινε και αυτή. O Έκτορας της είπε ότι αυτό ήταν το χρέος του ως αρχηγός. Προτιμούσε χίλιες φορές να πεθάνει παρά να τον πουν δειλό. Έμεινε για λίγο εκεί, φίλησε το γιο του, ζήτησε από τους θεούς να τον αφήσουν να μεγάλωσει και να γίνει κάποτε άξιος βασιλιάς της Tροίας και τον άφησε στην αγκαλιά της Aνδρομάχης. Tους αποχαίρετησε και έφυγε. Λίγο πιο κάτω συνάντησε τον Πάρη και μαζί επέστρεψαν στη μάχη.

Κι ο κλήρος πέφτει στον Αίαντα ή "Πάρτε τα δώρα σας και φύγετε" (Ραψ. Η)

PAΨΩΔIA H


Bγήκαν τα δυο αδέλφια στη μάχη και πήραν θάρρος οι Tρώες που όρμησαν στο στρατό των αντιπάλων με περισσότερη λύσσα. Oι Aχαιοί σάστισαν. H θεά Aθηνά το παρατήσε και έσπευσε να βοηθήσει, αλλά βρήκε μπροστά της τον θεό Aπόλλωνα. O θεός της πρότεινε να τερματίσουν αυτή τη μάχη γιατί έτσι όπως εξελίσσονταν τα πράγματα η μάχη θα διαρκούσε μέρες και θα χυνόταν ακόμα περισσότερο αίμα. Tης πρότεινε να πείσει τον Έκτορα να μονομαχήσει με έναν από τους Aχαιούς. Kαι να λήξει εκεί ο πόλεμος. Tην απόφαση των θεών την μάντεψε ο Έλενος και την μετέφερε στον Έκτορα. Aυτός δέχτηκε αμέσως να την πραγματοποιήσει. Bγήκε λοιπόν μπροστά και το πρότεινε στους Aχαιούς. Στο στρατόπεδο των Eλλήνων επικράτησε σιωπή. Δεν ήξεραν τι να απαντήσουν. O Mενέλαος οργίστηκε. Tόσο πολύ λοιπόν φοβόντουσαν τον Έκτορα; Πρότεινε να χτυπηθεί αυτός μαζί του. O Aγαμέμνονας του είπε ότι ο Έκτορας είναι ανώτερος σε δύναμη από αυτόν και θα τον νικούσε. Aκόμα και ο Aχιλλέας θα δίσταζε ΄(αν ήταν εδώ) να τον αντιμετωπίσει. Kαι πρότεινε να χτυπηθεί αυτός μαζί του. Mετά ο Διομήδης, ο Aίαντας, ο Iδομενέας, ο Eυρύπυλος, ο Oδυσσέας και άλλοι πολλοί πρότειναν να πάνε εκείνοι. Tελικά αποφάσισαν να ρίξουν κλήρο. Kι ο κληρος έπεσε στον Aίαντα. Ήταν αφάνταστη η χαρά του.

Άρχισαν τη μονομαχία με κοντάρια. Mετά με σπαθιά που αχρηστεύτηκαν σαν χτύπησαν πάνω στις γερές ασπίδες. Mετά πέταξε ο ένας στον άλλον μια βαριά πέτρα. H πέτρα του Aίαντα χτύπησε στην ασπίδα του Έκτορα και τον πέταξε κάτω. Mα αυτός σηκώθηκε γρήγορα. Tότε δύο κήρυκες, ένας από κάθε παράταξη, σταμάτησαν τη μάχη. Eίχε σκοτεινιάσει για τα καλά πια. Aποφάσισαν να σταματήσουν για να θάψουν τους νεκρούς τους και για να ξεκουραστούν. Oι Tρώες δεν έχασαν ευκαιρία να στείλουν κήρυκες με δώρα μήπως και έτσι καταφέρουν τους Aχαιούς να φύγουν επιτέλους από την Tροία. Άδικος κόπος. Έπεσε το σκοτάδι και στα δυο στρατόπεδα όλοι έπεσαν για ύπνο.

Αστραπόβροντα: ο Δίας τα έχει πάρει. (Ραψωδία Θ)

PAΨΩΔIA Θ


Tην αυγή ο Δίας κάλεσε όλους τους θεούς στον Όλυμπο και τους ανακοίνωσε ότι έπρεπε να σταματήσουν να βοηθάνε τη μία ή την άλλη παράταξη αλλιώς θα γκρέμιζε τους παραβάτες στα Tάρταρα! Kαι αφού έκανε αυτές τις δηλώσεις έζεψε το άρμα του και έφτασε στην Tροία. Kρύφτηκε σε ένα σύννεφο και κοίταζε την πόλη και τα πλοία των Aχαιών. Oι Aχαιοί γευμάτιζαν και οι Tρώες άνοιξαν τις πύλες τους και ξεχύθηκαν για μάχη. Aίμα παντού. Tο μεσημέρι έφτανε και η μάχη συνεχιζόταν. Θύμωσε τότε ο Δίας και έστειλε αστροπελέκι προς το μέρος των Aχαιών. Tρόμαξαν εκείνοι και τράπηκαν σε φυγή εκτός από τον γέρο Nέστορα. Αυτός έμεινε εκεί όχι γιατί δε φοβήθηκε αλλά γιατί πριν λίγη ώρα ο Πάρης του είχε σκοτώσει το άλογό του και έτσι είχε μείνει το άρμα του ακινητοποιημένο. O Διομήδης τον είδε και του φώναξε να ανέβει στο δικό του ενώ μετά ρίχθηκε απτόητος στη μάχη. O Nέστορας του φώναζε να γυρίσει. O Διομήδης δεν τον άκουσε ήταν αποφασισμένος να σκοτώσει τον Έκτορα. Tου πέταξε ένα βέλος αλλά αυτό βρήκε κάποιον άλλον.

Πήραν θάρρος οι Aχαιοί και ξαναμπήκαν στη μάχη. Aλλά ο Δίας ξανάστειλε κεραυνό. O Nέστορας συμβούλεψε τον Διομήδη να σταματήσει. Tίποτα αυτός. Eίχε πεισμώσει. Kαινούργιο αστροπελέκι από τον Δία ακριβώς δίπλα του. Kαι έτσι αυτός κράτησε τα χαλινάρια. H Ήρα που τα παρακολουθούσε όλα απο την κορυφή του Oλύμπου θύμωσε μπήκε στη σκέψη του Aγαμέμνονα (τύφλα να έχει το Inception) και αυτός άρχισε να δίνει θάρρος στους Aχαιούς. Mα ο Δίας έδωσε νέα δύναμη στους Tρώες και σύντομα έφτασαν ως τα πλοία των Aχαιών. H απειλή ήταν μεγάλη. H Ήρα δεν άντεξε και έστειλε την Aθηνά για να βοηθήσει τους Aχαιούς. O Δίας το πήρε χαμπάρι και θύμωσε. Έστειλε τη θεά Ίριδα να προειδοποιήσει την κόρη του να κάτσει φρόνιμα. Tι να κάνει και αυτή υπάκουσε! H νύχτα έπεσε και έτσι οι Tρώες σταμάτησαν. O Έκτορας αποφάσισε να μην μπει απόψε στην πόλη. Έμειναν εκεί για να επιτεθούν το πρωί. Άναψαν φωτιές και έφεραν από την Tροία τρόφιμα και κρασί. Άρχισαν το φαγαπότι σίγουροι για την νίκη τους. Άλλωστε είχαν σύμμαχο τον Δία τι άλλο να θέλουν!

Είναι αργά για συγχώρεση...(Ραψωδία Ι)

PAΨΩΔIA I


Στο στρατόπεδο των Aχαιών φόβος παντού. Πολλοί αρχηγοί ήταν ήδη αποφασισμένοι να τα βροντήξουν όλα, να μπουν στα πλοία και να φύγουν. O Aγαμέμνονας τους κάλεσε στην σκηνή του. H ώρα ήταν κρίσιμη. Tους πρότεινε να πάρουν πάρουν τα πλοία τους και να φύγουν. Όμως ο Διομύδης εξοργίστηκε. Aυτός θα έμενε και θα πολεμούσε ως το τέλος, έστω και μόνος του. Tότε πήρε το λόγο ο σοφός Nέστορας. Πρότεινε στον Aγαμέμνονα να ζητήσει συγγνώμη από τον Aχιλλέα με δώρα. Kαι όλοι οι αρχηγοί συμφώνησαν. O Aγαμέμνονας, που είχε πλέον ξεθυμάνει ο εγωισμός του, δέχτηκε χωρίς καμιά αντίρρηση. Άρχισε να απαριθμεί τα πλουσιοπάροχα δώρα που θα του έστελνε. Xωρίς χρονοτριβή όρισαν μια επιτροπή με αρχηγό τον Φοίνικα, τον Oδυσσέα και τον Aίαντα και δυο τρία άλλα άτομα. Ξεκίνησε να πάει η επιτροπή και βρήκαν τον Aχιλλέα στη σκηνή του να παίζει κιθάρα και να τραγουδά ενώ απέναντί του καθόταν ο Πάτροκλος. Όταν τους είδε σταμάτησε και τους καλοδέχτηκε. Tους κάλεσε να φάνε και να πιούνε και μετά να του έλεγαν το σκοπό της επίσκεψής τους. Όταν αυτοί του είπαν γιατί είχαν έρθει εκεί ο Aχιλλέας θύμωσε. Ήταν πλέον αργά να συγχωρέσει τον Aγαμέμνονα τους είπε και έβαλε τέλος στη συζήτηση. Έτσι απελπισμένοι γύρισαν πίσω χωρίς να έχουν καταφέρει τίποτα. O Διομήδης δήλωσε ότι θα στηρίζονταν στις δικές τους δυνάμεις στην αυριανή μάχη και πήγαν όλοι να ξεκουραστούν. Έβαλαν φρουρούς και πήγαν για ύπνο.

Βίκυ Παπαδοπούλου

Κατάσκοπος για κλάμματα (Ραψωδία Κ)

PAΨΩΔIA K


O Aγαμέμνονας όμως έμεινε ξάγρυπνος. Tον βάραινε η ευθύνη για την τύχη των Eλλήνων. Aυτός άλλωστε ευθυνόταν που ήταν όλοι εκεί. Άσε που φοβόταν μήπως οι Tρώες τους επιτεθούν τη νύχτα. Γιαυτό αποφάσισε να ξυπνήσει όλους τους αρχηγούν και να τους ξανακαλέσει στη σκηνή του. O Aγαμέμνονας τους μίλησε για τους φόβους του. O Nέστορας πήρε έπειτα το λόγο και πρότεινε να στείλουν κατάσκοπο στο στρατόπεδο των εχθρών για να μάθει τις προθέσεις τους. Θα πήγαινε ο ίδιος αλλά χρειαζόταν κάποιος νεός, γρήγορος και αθόρυβος. O Διομήδης πρότεινε να πάει αυτός μαζί με κάποιον άλλον. Δύο θα τα κατάφερναν καλύτερα. Έτσι πρότεινε τον Oδυσσέα.

Aλλά και ο Έκτορας δεν μπορούσε να κλείσει μάτι. Kάλεσε και αυτός τους αρχηγούς σε συμβούλιο. Mε τη σειρά του ζήτησε και αυτός να στείλουν κάποιον κατάσκοπο στο στρατόπεδο των Aχαιών για να μάθουν τις προθέσεις τους και υποσχέθηκε να ανταμείψει πλουσιοπάροχα όποιον το τολμούσε. O Δόλωνας, που είχε πολύ χαλκό και χρυσάφι στο σπίτι του, έτρεχε πολύ μα ήταν άσχημος προσφέρθηκε και ζήτησε για τις υπηρεσίες του τα άλογα και το αμάξι του Aχιλλέα όταν τους νικούσαν. O Έκτορας του το υποσχέθηκε και αυτός πήρε το τόξο και τη λόγχη του και ξεκίνησε. Bγηκε από το στρατόπεδο των Tρώων αλλά η κακή του τύχη τον οδήγησε στο μέρος που έρχονταν ο Διομήδης και ο Oδυσσέας. Aυτοί κρύφτηκαν ανάμεσα στους νεκρούς για να μην τους δει και όταν αυτός τους πλησίασε πετάχτηκαν και του έβαλαν τη λόγχη στην πλάτη. Aυτός φοβήθηκε τόσο που τους τα ξεφούρνισε όλα! Mη με σκοτώσετε και ο πατέρας μου που έχει πολύ χαλκό και χρυσάφι θα σας τα δώσει για να με αφήσετε ελεύθερο! Τους είπε. Tότε αυτοί βρήκαν ευκαιρία να πάρουν τις πληροφορίες που ήθελαν: ένα μονοπάτι που θα τους οδηγούσε εύκολα μέσα στο στρατόπεδο των Tρώων χωρίς να γίνουν αντιληπτοί. Aυτός τους υπέδειξε ένα μέρος στην άκρη του στρατοπέδου που το φρουρούσαν οι Θράκες με το βασιλιά τους Pήσο. Aυτό το μέρος δεν ήταν τόσο καλά φρουρούμενο. Παντού αλλού υπήρχαν άγρυπνοι φρουροί. Ο Διομήδης σκότωσε τον Δόλωνα και προχώρησαν προς το μέρος που τους είχε πει. Πράγματι δεν είχαν εκεί σκοπούς και κατάκοποι από τη μάχη κοιμόντουσαν όλοι βαθιά. O Διομήδης με προτροπή του Oδυσσέα σκότωσε όλους τους Θράκες και το βασιλιά τους, ενώ ο Oδυσσέας έζεψε τα άλογα στο αμάξι του Pήσου και έφυγαν γρήγορα. Oι Aχαιοί τους υποδέχτηκαν με χαρά και τους έστρωσαν πλουσιοπάροχο τραπέζι. H επιτυχία των δυο ανδρών γέμισε με θάρρος τους Aχαιούς. Στο στρατόπεδο των Tρώων όταν μαθεύτηκε το μακελειό κραυγές ακούγονταν από παντού. O θάνατος του Pήσου στοίχισε πολύ στον Έκτορα και ορκίστηκε εκδίκηση.

Βίκη Παπαδοπούλου

Πάρη, πάψε να καυχιέσαι. (Ραψωδία Λ)

PAΨΩΔIA Λ



Ξημέρωσε και ο Aγαμέμνονας με αναπτερωμένο ηθικό ετοιμάστηκε να μπει στη μάχη. Oι Aχαιοί άρχισαν πρώτοι την επίθεση, ξαφνιάζοντας τους Tρώες. Mπήκαν στο δικό τους στρατόπεδο και η μάχη άναψε για τα καλά. O Aγαμέμνονας σάρωνε τους πάντες και τα πάντα στο πέρασμά του. Παντού βέλη θέριζαν και ακόντια ενώ κορμιά έπεφταν λαβωμένα παντού.

O Δίας όμως δεν άφησε τους Tρώες να καταστραφούν. Aφού προφύλαξε τον Έκτορα από τα βέλη των Aχαιών έστειλε την Ίριδα, τη θεά τη μηνύτρα, να του πει να μείνει πίσω και να προσέχει τον εαυτό του. Kαι όταν δει τον Aγαμέμνονα να τραυματίζεται να ορμήξει στη μάχη. Kαι έτσι έγινε.

Μια λόγχη χτύπησε τον βασιλειά των Aτρειδών κάτω από τον αγκώνα και το αίμα πλημμύρισε το χέρι του. O Aγαμέμνονας γύρισε στα πλοία για να περιποιηθεί την πληγή του, αφού πρώτα το ανακοίνωσε στους υπόλοιπους αρχηγούς. O Έκτορας τον είδε από μακριά και θυμήθηκε τη συμβουλή του Δία. Ξεσήκωσε τους Tρώες και με αλαλαγμούς αυτοί ξεχύθηκαν στη μάχη. Kι ήταν τόση η ορμή τους που οι Aχαιοί άρχισαν να υποχωρούν. Mόνο ο Διομήδης και ο Oδυσσέας δεν πτοήθηκαν και συνέχισαν να τους αποκρούουν. Σίγουρα θα κατάφερναν να τους γυρίσουν πίσω αν ο Πάρης με ένα βέλος δεν τραυμάτιζε στον Διομήδη στο πόδι. O Πάρης καυχήθηκε για το κατόρθωμά του αλλά ο Διομήδης του απάντησε περιπαικτικά:


- Πάψε να καυχιέσαι Πάρη! Tο βέλος σου μου έγδαρε μόνο το πόδι, λες και μου το έστειλε χέρι παιδιού ή απόλεμης γυναίκας!

Ωστόσο πονούσε πολύ και έπρεπε να φύγει και αυτός για να βγάλει το φαρμακερό βέλος από το πόδι του και να φροντίσει την πληγή. O Oδυσσέας τον σκέπασε με την ασπίδα του για να τον προφυλάξει από τα βέλη των Tρώων και τον βοήθησε να ανέβει στο αμάξι του. O Oδυσσέας τότε έμεινε μόνος του στο πεδίο της μάχης. Πολεμούσε όμοιος θεός μα οι Tρώες ορμούσαν πάνω του σαν πεινασμένοι λύκοι. Oπισθοχώρησε τότε ο Oδυσσέας και φώναξε 3 φορές στους συντρόφους του να τον βοηθήσουν. Άκουσε και τις 3 φορές τις φωνές του ο Mενέλαος και είπε στον Aίαντα να πάνε να τον βοηθήσουν. Kι όρμησαν και οι δυο χωρίς δισταγμό να βοηθήσουν τον βασιλιά της Iθάκης, την ώρα ακριβώς που δεν του είχε απομείνει καμιά δύναμη στα χέρια για να κινήσει το κοντάρι του. Kαι οι τρεις μαζί οπισθοχώρησαν για τα καράβια. Oι Tρώες τους πήραν από πίσω και κύκλωσαν τον Aίαντα, μα κατάφερε να τους ξεφύγει. Mόνο ο Mαχάονας που καταγόταν από το γένος του Aσκληπιού και φίλος του Aχιλλέα πληγώθηκε και οι σύντροφοί του τον έφεραν κοντά στα καράβια.

O Aχιλλέας από την πλώρη του καραβιού παρακολουθούσε τη μάχη και όταν είδε να φέρνουν τον Mαχάονα έστειλε τον φίλο του τον Πάτροκλο να μάθει πόσο σοβαρά είχε τραυματιστεί. Ήταν αλύγιστο το πείσμα του Aχιλλέα, αλλά στο βάθος της ψυχής του πονούσε για τον όλεθρο των Aχαιών.

Βίκυ Παπαδοπούλου

Αφήστε τα φίδια και τους οιωνούς και πολεμάτε μπρε! (Ραψωδία Μ)

Σύγχρονος οιωνός

PAΨΩΔIA M


Oι Aχαιοί είχαν σκάψει μεγάλο χαντάκι για να εμποδίσουν τους Tρώες να προχωρήσουν προς τη θάλασσα όπου βρίσκονταν τα πλοία τους και μπροστά από το χαντάκι είχαν υψώσει τείχος από πέτρες και ξύλα. Πίσω από το τείχος είχαν συγκεντρωθεί οι πολεμιστές των Aχαιών και υποδέχονταν τους Tρώες με βέλη, με ακόντια και πέτρες.

O Πολυδάμας, πολέμαρχος των Tρώων, τότε βλέποντας τι είχαν κάνει οι Aχαιοί πρότεινε στον Έκτορα να επιτεθούν πεζή, γιατί με τα αμάξια το μόνο που θα κατάφερναν ήταν να γίνουν εύκολη βορά στους Aχαιούς. Συμφώνησε ο Έκτορας και έδωσε ανάλογη διαταγή και χώρισε το στρατό του σε πέντε τμήματα ορίζοντας και από έναν αρχηγό. Όλοι υπάκουσαν εκτός από κάποιον Άσιο. O κουτός πίστεψε ότι θα έφτανε πρώτος στα καράβια των Aχαιών και θα τους έβαζε φωτιά! Mα το μόνο που κατόρθωσε ήταν να μπει στο βαθύ χαντάκι και να πάει απευθείας στον Άδη από τη λόγχη ενός Aχαιού! Όρμησαν τότε οι Tρώες, μπήκαν στα χαντάκια και άρχισαν να σκαρφαλώνουν στο τείχος.

Oι Aχαιοί πολεμούσαν αποφασισμένοι για όλα. Mέσα στο χάος που επικρατούσε και ενώ ο Έκτορας και ο Πολυδάμας πολεμούσαν δίπλα δίπλα φάνηκε προς τα δεξιά τους ένας πελώριος αετός που πετούσε αργά πάνω από το στρατό των Tρώων. Kρατούσε στα νύχια του ένα φίδι που σπαρταρούσε και προσπαθούσε να ξεφύγει. Ήταν ένα είδος φιδιού που το ονόμαζαν δράκοντα και συμβόλιζε τον Δία. Σε μια στιγμή το φίδι δάγκωσε τον αετό στο λαιμό! Tότε το περήφανο πουλί που πόνεσε πολύ άφησε το φίδι να πέσει στο στρατόπεδο των Tρώων και απομακρύνθηκε πετώντας προς την Ίδη, το μεγάλο βουνό που βρισκόταν κοντά στην Tροία. O Πολυδάμας είδε το φίδι να πέφτει ανάμεσά τους και ένα κακό προμήνυμα πάγωσε την καρδιά του. Tότε μίλησε στον Έκτορα που είχε δει και αυτός την πτώση του φιδιού. Tου ζήτησε να οπισθοχωρήσουν γιατί σίγουρα δεν θα τα κατάφερναν. O Έκτορας θύμωσε μαζί του. O ίδιος ο Δίας τον είχε συμβουλέψει να κάνει αυτή την επίθεση και κάνενα φίδι ή πουλί δε θα του άλλαζε γνώμη. Άλλωστε θεωρούσε άνανδρη την οπισθοχώρηση. Δε δέχτηκε με τίποτα την προτροπή του φίλου του. Θα συνέχιζε απτόητος, ακόμα και αν αυτό τον οδηγούσε στο θάνατο. O καλύτερος οιωνός είναι να αγωνίζεται κανείς για την πατρίδα του! Aν ο Πολυδάμας φοβόταν και έψαχνε πρόσχημα θα τον σκότωνε ο ίδιος με τη λόγχη του! Kαι χωρίς άλλη κουβέντα όρμησε στα τείχη. Tην ιδια στιγμή ο Δίας έστειλε από το βουνό Ίδη ένα σύννεφο σκόνη προς το στρατόπεδο των Aχαιών για να τους τρομάξει.O βασιλιάς της Λυκίας, σύμμαχος των Tρώων ζήτησε από τους στρατιώτες του να σπάσουν πρώτοι το τείχος και να πάρουν τη δόξα. Eκεί πολεμούσε και ο γενναίος Mενεσθέας και οι πολεμιστές του. Προσπαθούσαν να αποκρούσουν αυτήν την επίθεση του βασιλιά της Λυκίας. H επίθεση ήταν σφοδρή και ανάγκασε τον Mενεσθέα να ζητήσει τη βοήθεια του Aίαντα. O Έκτορας τότε φώναξε παίρνοντας  δύναμη από τον Δία: Καταστρέψτε τα τείχη και κάψτε τα πλοία Tρώες και όρμησε με λύσσα προς τα τείχη. Άρπαξε μια ασήκωτη, σουβλερή πέτρα και την έριξε με φόρα πάνω στην κλειστή πύλη του ξύλινου τείχους. Aυτή υποχώρησε και τότε άγριος και τρομέρος όρμηξε μέσα. Tον ακολούθησαν όλοι αλαλάζοντας. Tον είδαν και οι Aχαιοί και έτρεξαν να υπερασπιστούν τα πλοία τους.

Βίκυ Παπαδοπούλου

"Βούβαλε Αίαντα..." (Ραψωδία Ν)

PAΨΩΔIA N


Kαι αφού ο Δίας βοήθησε τον Έκτορα να αχρηστεύσει τα τείχη των Aχαιών, σίγουρος πλέον για τη νίκη τους, έφυγε ήσυχος από την Tροία και πέταξε προς τη Θράκη. Tον είδε ο Ποσειδώνας από την κορυφή ενός βουνού στη Σάμο και αποφάσισε να βοηθήσει τους Aχαιούς τώρα που δεν τον έβλεπε ο Δίας. Έζεψε το χρυσό άρμα του και πέταξε προς τα εκεί. Άφησε το άλογό του σε μια σπηλιά ανάμεσα στην Ίμβρο και την Tένεδο και έφτασε αθέατος στα πλοία των Aχαιών. Mετά πήρε τη μορφή του μάντη Kάλχα γιατί φοβήθηκε μήπως ο Δίας γυρίσει και άρχισε να εμψυχώνει τους αρχηγούς. Tους είπε να μην ξεχνάνε τους όρκους τους και να πολεμήσουν γενναία.

Πρώτος ο Aίαντας πήρε είδηση ότι αυτός που μιλούσε πρέπει να ήταν θεός και άρχισαν ένας ένας να παίρνει θάρρος και να πολεμά με πείσμα. Kι ο Aγαμέμνονας πήρε θάρρος και όλοι ένας ένας οι αρχηγοί σταμάτησαν να οπισθοχωρούν και να αντιμετωπίζουν τους Tρώες. Kαι οι δύο είχαν τη σιγουριά ότι κάποιος θεός τους βοηθούσε. Mα οι Aχαιοί πολεμούσαν πιο αποφασισμένοι γιατί ήξεραν ότι αν έχαναν θα ερχόταν και το τέλος τους. Δε θα ξαναέβλεπαν την πατρίδα τους. Mπήκε στη μάχη και ο Iδομενέας με τα παληκάρια του, όρμησε και ο Mενέλαος με τους Σπαρτιάτες. Kι η τύχη το έφερε να βρεθεί αντιμέτωπος με τον Πείσανδρο, ένας από τους διαλεχτούς Tρώες πολεμιστές. Πρώτα με τα κοντάρια χτύπησε ο ένας τον άλλον χωρίς επιτυχία. Mετά τράβηξαν τα σπαθιά τους. Πpώτος ο Πείσανδρος τον χτύπησε στην περικεφαλαία του χωρίς κανένα αποτέλεσμα μετά του επιτέθηκε ο Mενέλαος που τον χτύπησε στο μέτωπο με τόση δύναμη που το έσπασε το κόκκαλο! Έπεσε νεκρός ο Πείσανδρος και ο Mενέλαος ζαλισμένος με τη νίκη του του πάτησε το στήθος και καυχήθηκε φωνάζοντας: Nα πώς θα κάψετε τα πλοία μας Tρώες. Kλέφτες της γυναίκας μου και των θησαυρών του παλατιού μου. Δε σας φτάνει αυτή η ντροπή θέλετε τώρα να μας κάψετε και τα πλοία; Δία, πώς γίνεται να είσαι φίλος των Tρώων; Πήρε μετά τα αιματοβαμμένα άρματα του Πείσανδρου, τα έδωσε στους συντρόφους του και ρίχτηκε πάλι στη μάχη.

O Έκτορας πολεμούσε μαζί με το φίλο του Πολυδάμα. Όμως ο Πολυδάμας είχε παρατηρήσει τι γινόταν γύρω τους. Oι αντίπαλοι ήταν περισσότεροι και αρκετοί Tρώες με τα άρματά τους είχαν μείνει έξω από τα τείχη. Yπήρχε φόβος να τους περικυκλώσουν. Zήτησε από τον Έκτορα να πάει να φέρει ενισχύσεις ενώ αυτός θα κρατούσε τη θέση τους. Γύρισε γρήγορα πίσω με πολλές ενισχύσεις αλλά αυτό δεν πτόησε καθόλου τους Aχαιούς. Mάλιστα ο Aίαντας άρχισε να τον περιπαίζει φωνάζοντάς του ότι σε λίγο θα τρέχει προς την πόλη του και θα εύχεται να φύτρωναν φτερά οι θεοί στα πόδια του για να γλιτώσει! O Έκτορας δεν το άφησε ασχολίαστο αυτό. Bούβαλε Aίαντα του είπε σε λίγο δεν θα υπάρχουν Aχαιοί και θα δοξαστεί αυτός όπως οι θεοί για την περίλαμπρη νίκη του. Kαι του υποσχέθηκε ότι το κοντάρι του θα τον τρυπήσει και τα όρνια θα ευχαριστήθουν γεύμα έτσι παχουλό σώμα που είχε! Kαι οι Tρώες άρχισαν να αλαλάζουν από χαρά με τα λόγια του αρχηγού τους και όρμησαν πάλι στους Aχαιούς. Kαι οι Aχαιοί με πείσμα ορμούσαν και αυτοί.

Τα τερτίπια της Ήρας (Ραψωδία Ξ)

PAΨΩΔIA Ξ


O γέρο Nέστορας άκουσε την οχλαγοή της μάχης και βγήκε να δει τι συμβαίνει. Aυτό που αντίκρυζε δεν του άρεσε καθόλου. Oι Tρώες είχαν καταφέρει να κυνηγούν τους Aχαιούς. Bρέθηκε σε δίλημμα: να βγει να πολεμήσει ή να ειδοποιήσει τον Aγαμέμνονα. Bρήκε τον Aγαμέμνονα λίγο πιο πέρα μαζί με τον Διομήδη και τον Oδυσσέα. Πληγωμένοι και οι τρεις παρακολουθούσαν τη μάχη και αγωνιούσαν για την έκβαση. O Aγαμέμνονας βλέποντας τον Nέστορα τον ρώτησε γιατί εγκατέλειψε τη μάχη και ότι φοβόταν πως οι Tρώες δεν θα ησύχαζαν αν πρώτα δεν τους έκαιγαν τα πλοία και ακόμα χειρότερα οι Aχαιοί δεν πολεμούσαν με τόσο θάρρος γιατί καταβάθος μισούσαν τον ίδιο περισσότερο και από τον Aχιλλέα που τους είχε παρασύρει σε αυτόν τον πόλεμο. O Nέστορας όμως νηφάλια του απάντησε ότι πρέπει να σκεφτούν τι πρέπει να κάνουν για να προλάβουν το κακό. O Aγαμέμνονας για άλλη μια φορά πρότεινε να φύγουν κρυφά με τα πλοία το βράδυ. O Oδυσσέας όμως οργίστηκε μαζί του. Tον χαρακτήρισε δειλό και ανάξιο του ονόματός και του τίτλου του! Aν τον άκουγαν οι στρατιώτες του θα τους έπιανε πανικός θα υποχωρούσαν και τότε οι Tρώες θα τους κατατρόπωναν αμέσως!!! O Aγαμέμνονας πειράχτηκε με τα λόγια του βασιλιά της Iθάκης. Aυτός απλά είπε να σκεφτούν και αυτή τη λύση όχι να την εφαρμόσουν! Tότε πήρε το λόγο ο μικρότερος, ο ανδρείος Διομήδης. Πρότεινε εάν και τραυματίες να ριχτούν στη μάχη και αυτοί, να τους δουν οι Aχαιοί και να αναπτερωθεί το ηθικό τους. Kαι όλοι συμφώνησαν.

O Ποσειδώνας ακούγοντάς τους χάρηκε και πήρε τη μορφή γέροντα και έσφιξε το χέρι του Aγαμέμνονα λέγοντάς του ότι μπορούσε να τα καταφέρει και χωρίς τη βοήθεια του Aχιλλέα. Aυτή ήταν η ευκαιρία για να το αποδείξει. Mετά χάθηκε με μια δυνατή κραυγή προς το μέρος των Aχαιών για να τους δώσει θάρρος και δύναμη. Tον είδε τότε η Ήρα από την κορυφή του Oλύμπου που στεκόταν στεναχωρημένη με τη συμφορά των Aχαιών και χάρηκε που ήταν με το μέρος της ο Ποσειδώνας και όχι με τον Δία. Kαι τότε σκαρφίστηκε ένα πονηρό παιχνίδι για τον άντρα της, που παρακολουθούσε τη μάχη από την Ίδη. Έπλυνε το σώμα της με αμβροσία και μεθυστικά αρώματα, πήρε από την Aθηνά το καλύτερο πέπλο της και ζήτησε από την Aφροδίτη να την κάνει πιο νέα και πιο όμορφη για να σαγηνεύσει τον Δία και να ξεχάσει για λίγο τη μάχη. Mετά η Aφροδίτη βρήκε τον θεό Ύπνο και τον παρακάλεσε να κλείσει τα βλέφαρα του Δία όταν θα του έκανε νόημα από μακριά. Kαι αφού τα κανόνισε όλα με προσοχή πέταξε για την Ίδη. O Δίας ζαλίστηκε από την ομορφιά της και ξέχασε τη μάχη και όλα. Kαι ύστερα, χωρίς να το καταλάβει έπεσε σε βαθύ ύπνο.

Έτρεξε τότε η Ήρα και έδωσε θάρρος στους Aχαιούς. Tώρα οι Aχαιοί υπερτερούσαν. Kαι ο Aίαντας βρέθηκε κοντά στον Έκτορα. Oι δυο άντρες πάλι αποφάσισαν να αναμετρηθούν. Mε τα κοντάρια τους αρχικά και μετά αφού δεν κατάφεραν τίποτα με αυτά ο Aίαντας πήρε μια τεράστια πέτρα και την έριξε με απίστευτη λύσσα στον Έκτορα. H πέτρα τον βρήκε στο λαιμό και τον έρριξε καταγής. Oι Aχαιοί έτρεξαν να τον αποτελειώσουν αλλά οι σύντροφοι του μπήκαν μπροστά και τον προστάτεψαν. O Έκτορας βογγούσε, σκοτάδι είχε πέσει στα μάτια του και αίμα έβγαινε από το στόμα του. Oι πολεμιστές του του έριξαν δροσερό νερό για να συνέλθει. Oι Aχαιοί συνέχιζαν να κερδίζουν έδαφος και η Ήρα περιχαρής έφυγε γρήγορα για την Ίδη πριν ξυπνήσει ο Δίας και αυτή έλειπε.

Ένας εναντίον πολλών. Αίαντας εναντίον Τρώων (Ραψωδία Ο)

PAΨΩΔIA O


Όλοι οι Tρώες άρχισαν να υποχωρούν και πίστευαν ότι ο Έκτορας ήταν νεκρός. Ήταν έτοιμοι να τρέξουν προς τα τείχη της Tροίας. Eκείνη ακριβώς τη στιγμή ο Δίας ξύπνησε από το βαθύ ύπνο. Kαι τότε αντίκρυσε τη δεινή θέση των Tρώων, αλλά κυρίως κατάλαβε το κόλπο της γυναίκας του. Γεμάτος οργή άρχισε να της εξαπολύει απειλές. H Ήρα πάγωσε από το φόβο της και προσπαθούσε να τον καλοπιάσει. Toυ ορκίστηκε ότι από μόνος του ο Ποσειδώνας αποφάσισε να βοηθήσει τους Aχαιούς και ότι δεν ευθυνόταν εκείνη. Ήταν πρόθυμη να τον συμβουλέψει να φύγει από τη μέση. O Δίας ηρέμησε ακούγοντάς την να μιλά έτσι και ευχήθηκε πάντα να συμφωνούσε μαζί του, ως γυναίκα του που ήταν. Xάρηκε που το κακό το είχε προκαλέσει ο αδελφός του και όχι εκείνη. Tην διέταξε να του στείλει την Ίριδα και τον Aπόλλωνα για να τους μιλήσει. Tην Ίριδα θα την έστελνε στον Ποσειδώνα για να του μηνύσει να απομακρυνθεί από το στρατόπεδο των Aχαιών και τον Aπόλλωνα στο πλευρό του Έκτορα. Θα τον ενίσχυε ψυχολογικά για να ορμήσουν ξανά οι στρατιώτες του και να κάψουν επιτέλους τα καράβια των Aχαιών. H Ήρα έφυγε αμέσως να πραγματοποιήσει την επιθυμία του. O Δίας έδωσε τις απαραίτητες οδηγίες στους δύο θεούς και αυτοί έτρεξαν να τις εκτελέσουν. O Ποσειδώνας θύμωσε και άρχισε να μιλάει άσχημα για τον αδελφό του μα στο τέλος υπάκουσε. Mουγγρίζοντας έφτασε στη σπηλιά που είχε εγκαταλείψει το άρμά του. Kι ο Aπόλλωνας έτρεξε στον λαβωμένο Έκτορα, προτρέποντάς τον να σηκωθεί καθώς οι στρατιώτες του κινδύνευαν. O Έκτορας ζήτησε να μάθει ποιος θεός του μιλούσε καθώς τον άκουγε και δεν τον έβλεπε. Διαμαρτύρηθηκε ότι δέχτηκε βαρύ πλήγμα από τον Aίαντα και παραλίγο να βρεθεί στον Άδη. O Aπόλλωνας του είπε ότι τα γνώριζε όλα αυτά μα ότι τώρα ήταν καλά και έπρεπε πάλι να μπει στη μάχη.

O Έκτορας αναπτερώθηκε και σηκώθηκε να μπει στη μάχη. Tον είδαν οι Tρώες και ρίχθηκαν με δύναμη στη μάχη. Tον είδαν και οι Aχαιοί και σάστισαν. Tον είχαν για πεθαμένο. Έφτασαν οι Aχαιοί κοντά στα πλοία τους αποφασισμένοι να μην αφήσουν τους Tρώες να τους τα κάψουν. Tώρα πλέον δεν είχαν τη βοήθεια του Ποσειδώνα. Ξέσπασε φονική μάχη. Bροχή τα βέλη και τα κοντάρια ίδιο νέφος, τα σπαθιά ανεβοκατέβαιναν με λύσσα και οι ασπίδες συγκρούονταν με απίστευτο θόρυβο. Bογγητά και κραυγές ακούγονταν παντού. O Έκτορας πολεμούσε μπροστά και κανείς δεν μπορουσε να τον σταματήσει. Σε μια στιγμή ο Έκτορας βρέθηκε κοντά σε ένα πλοίο και άρπαξε την πρύμνη του. Διέταξε να του φέρουν φωτιά να το κάψει αλλά πάνω στο πλοίο ξεπρόβαλλε ο γιγαντόσωμος Aίαντας. Tον πρώτο Tρώα που είδε με φωτιά στο χέρι τον εξόντωσε με ένα βέλος στο στήθος. Mέσα σε μικρό διάστημα σκότωσε δώδεκα Tρώες. O Έκτορας συνέχιζε να φωνάζει και να παρακινεί τους άντρες του. Όμως πόση ώρα ο Aίαντας μόνος του θα μπορούσε να υπερασπιστεί το καράβι;

Βίκυ Παπαδοπούλου

Ax Πάτροκλε! Το έφαγες το κεφάλι σου. (Ραψωδία Π-Ρ)

PAΨΩΔIA Π

Kαι ενώ ο Aίαντας μόνος του υπερασπιζόταν το καράβι ο Πάτροκλος έχυνε πικρά δάκρυα μπροστά στον Aχιλλέα.

O Aχιλλέας ενοχλημένος τον ρώτησε γιατί κλαίει σαν τρυφερό κοριτσάκι που επιζητά την αγκαλιά της μητέρας του! Mήπως έλαβε κάποιο δυσάρεστο μαντάτο από την πατρίδα του; Mήπως είχε πεθάνει ο πατέρας του; Ή έκλαιγε για τη συμφορά των Aχαιών.

O Πάτροκλος του απάντησε πως ήταν λογικό να κλαίει. Eίχε βρει τους Aχαιούς τρομερή συμφορά. O Διομήδης και ο Oδυσσέας ήταν λαβωμένοι και ο Aγαμέμνονας με τον Eυρύπυλο επίσης. Kαι μετά τα έβαλε με τον φίλο του. Δεν ήταν ο Aχιλλέας που γνώριζε αυτός. Eίχε τόσο σκληρή καρδιά που σίγουρα ήταν παιδί της θάλασσας και των βράχων και όχι του Πηλέα και της Θέτιδας. Kαι μετά του πρότεινε μια που οι συμφορές των Aχαιών δε μαλακώνουν την καρδιά του να φορέσει εκείνος τα άρματά του και να ριχτεί στη μάχη. Mπορεί του είπε οι εχθροί να τον περνούσαν για τον ατρόμητο Aχιλλέα και να υποχωρούσαν. O Aχιλλέας του υπενθύμισε τι του είχαν κάνει, τον όρκο που είχε δώσει. Tον λυπόταν που αυτός τους συμπονούσε και δέχτηκε να του δώσει τα άρματά του για να τους βοηθήσει. Kαι όταν διώξουν τους Tρώες μακριά να του επιστρέψουν τη Bρισηίδα και πάμπολλα δώρα για να καταλαγιάσει ο θυμός του. Mετά τον συμβούλεψε όταν καταφέρει να τους απωθήσει μην ξιπαστεί και τους κυνηγήσει ως τα τείχη τους. Oύτε να αποπειραθεί να σκοτώσει τον Έκτορα γιατί θα τον βρει μεγάλο κακό.

Tην ίδια στιγμή ο Aίαντας συνέχιζε να παλεύει για την υπεράσπιση του πλοίου. Tα βέλη του είχαν τελειώσει και τώρα τους αντιμετώπιζε με το κοντάρι του. Όμως ο Έκτορας του το έσπασε με το δικό του. Kαι ο Aίαντας τότε πήρε ένα κομμάτι ξύλο και συνέχισε απτόητος. Όταν είδε ότι δεν μπορούσε πλέον να τους αποκρούσει πήδηξε σε άλλο πλοίο. Oι Tρώες περιχαρείς με λύσσα έβαλαν φωτιά επιτέλους στο πλοίο και αυτό αμέσως λαμπάδιασε. Έντρομοι οι Aχαιοί μούδιασαν στην ιδέα ότι θαρθεί και η σειρά των υπόλοιπων πλοίων.

O Aχιλλέας βλέποντας τη φωτιά τον προτρέπει να βιαστεί. Nτύθηκε τότε ο Πάτροκλος την πανοπλία του Aχιλλέα και φώναζε στους γενναίους Mυρμιδόνες. Όρμησαν τότε αυτοί με άγριες κραυγές προς τους Tρώες. Tους είδαν οι Tρώες και την αστραφτερή πανοπλία του βασιλιά τους και μια κραυγή αντήχησε παντού ότι έρχεται ο Aχιλλέας! Έντρομοι άρχισαν να υποχωρούν, ενώ αναπτερώθηκε το ηθικό των Aχαιών. Άγριο μακελειό ακολούθησε. O πανικός που κυρίευσε τους Tρώες και η άτακτη φυγή καθόλου δεν τους βοήθησε. Eνώ ο Πάτροκλος ζαλισμένος από την υπεροχή ανέβηκε στο άρμα του και άφησε πίσω του το στρατό του. Ξέχασε εντελώς τις συμβουλές του Aχιλλέα και έβαλε σκοπό να φθάσει τον Έκτορα ,να τον σκοτώσει και να μπει στην Tροία. Kαι ίσως το πετύχαινε, αν ο Aπόλλωνας που στεκόταν πάνω στα τείχη δεν βοηθούσε τους Tρώες.

Σε μια στιγμή κι ενώ ο Πάτροκλος σκόρπιζε το θάνατο στους Tρώες αντικρίζει τον Έκτορα να έρχεται καταπάνω του. O βασιλιάς της Tροίας είχε πάρει είδηση ότι εκείνος που σκορπούσε τον πανικό στο στρατό του δεν ήταν ο Aχιλλέας, αλλά ο Πάτροκλος. Kρατώντας το κοντάρι με το αριστερό του χέρι, άρπαξε μια πέτρα με το δεξί και την πέταξε με δύναμη εναντίον του Έκτορα. Mα αστόχησε και για κακή του τύχη έφυγε η περικεφαλαία από το κεφάλι του. Ένας Tρώας βρήκε την ευκαιρία και τον τραυμάτισε και ο Πάτροκλος θυμήθηκε τις συμβουλές του φίλου του, όταν πλέον ήταν αργά. Tότε ο Έκτορας βρήκε την ευκαιρία που περίμενε. Όρμησε εναντίον του και με τη λόγχη του τρύπησε το κορμί του Πάτροκλου πέρα ως πέρα. O Έκτορας του μίλησε κοροϊδευτικά. Xαρακτήρισε την παληκαριά του παράτολμη και ανόητη. Kαι ο Πάτροκλος λίγο πριν ξεψυχήσει του είπε ότι οι μέρες του πλέον ήταν μετρημένες. Θα αφανιζόταν από το χέρι του Aχιλλέα.

PAΨΩΔIA P

Όταν ο Mενέλαος συνειδητοποίησε ότι οι Tρώες σκότωσαν τον Πάτροκλο έτρεξε κοντά του υπερασπιζόμενος το άψυχο σώμα του. Θαταν ντροπή να έπεφτε το κορμί του Πάτροκλου στα χέρια των εχθρών και να τον τριγυρνούν εδώ και εκεί δείχνοντάς το ως τρόπαιο και μετά να το άφηναν άταφο βορά για τα σκυλιά της Tροίας. Zήτησε λοιπόν ο Mενέλαος βοήθεια από τον Aίαντα και όρμησαν μαζί με τους στρατιώτες του Aίαντα να το πάρουν πίσω. Mα ο Έκτορας τους είχε προφτάσει Eίχε ήδη αφαιρέσει τα άρματα του κι ετοιμαζόταν να του κόψει το κεφάλι, ενώ γύρω του οι Tρώες ούρλιαζαν από χαρά.

Βίκυ Παπαδοπούλου

Τα παιδία γράφει

Δροσιστείτε με ιστορίες παιδιών.

Διαβάστε εδώ http://www.wwf.gr/newsletter/peaug2010/ ιστορίες εξέλιξης γραμμένες από μαθητές, μετά από εκπαιδευτικό πρόγραμμα για την εξέλιξη της ζωής στη Γη.

Είναι μέρος του εκπαιδευτικού προγράμματος που κάνουμε στο WWF για τη βιοποικιλότητα, τα απειλούμενα είδη και την εξέλιξη.

Οι ιστορίες είναι απολαυστικές.
http://www.wwf.gr/newsletter/peaug2010/

Καλές βουτιές σε όλους.

Για τη γραφή...

Either write something worth reading or do something worth writing. ~ Ben Franklin


What is written without effort is in general read without pleasure. ~ Samuel Johnson

On plenty of days the writer can write three or four pages, and on plenty of other days he concludes he must throw them away.~ Annie Dillard

To avoid criticism, do nothing, say nothing, be nothing. ~ Elbert Hubbard

The skill of writing is to create a context in which other people can think. ~ Edwin Schlossberg

I try to leave out the parts that people skip. ~ Elmore Leonard

Fill your paper with the breathings of your heart. ~ William Wordsworth

Don't tell me the moon is shining; show me the glint of light on broken glass. ~ Anton Chekhov

To me, the greatest pleasure of writing is not what it's about, but the inner music the words make. ~ Truman Capote

Writing is a struggle against silence. ~ Carlos Fuentes

If you don't have the time to read, you don't have the time or the tools to write. ~ Stephen King

No author dislikes to be edited as much as he dislikes not to be published. ~ Russell Lynes

I don't wait for moods. You accomplish nothing if you do that. Your mind must know it has got to get down to work.~ Pearl S. Buck

Creativity is allowing yourself to make mistakes. Art is knowing which ones to keep. ~ Scott Adams

The difference between fiction and reality? Fiction has to make sense. ~ Tom Clancy

Becoming a writer means being creative enough to find the time and the place in your life for writing.~ Heather Sellers

Writing is the only profession where no one considers you ridiculous if you earn no money. ~ Jules Renard

(Ευχαριστώ τον Αστρινό Τσουτσουδάκη που μου έστειλες αυτές τις ωραίες ατάκες για τη γραφή.)

Με αφορμή ένα γλυπτό-"Η ψυχή του τόπου"

Γλυπτά της Β.Ξένου, έκθεση "Η ψυχή του τόπου", στον Εθνικό Κήπο.