Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2009

Μια ιστορία που ψάχνει τέλος

H ιστορία μας ως τώρα...

"Μια χοντρή σταγόνα έσκασε στη μύτη του Αριστοτέλη, κύλισε στο πέτο και έσβησε πάνω από το πρώτο κουμπί του σακακιού. "Ε, όχι το καλό το κοστούμι, να πάρει. Ποτίζουν πρωινιάτιο..." μουρμούρισε σκουπίζοντας τη σταγόνα. Γύρισε να κοιτάξει ποιο μπαλκόνι την έστειλε. Η άκρη μιας γαλάζιας φούστας με μικρές άσπρες βούλες χάθηκε γρήγορα πίσω από το τζάμι, το παντζούρι έκλεισε βιαστικά. Μια δεύτερη σταγόνα έσκασε στον κρατήρα που σχημάτιζαν τα μαλλιά του ακριβώς στην κορυφή του κρανίου του.

Άνοιξε βήμα για τη στάση του λεωφορείου. Αναγκαστικά. Το αυτοκίνητο ήταν στο συνεργείο και τα ταξί είχαν απεργία. "Πέρασε το 14;" "Μόλις" του είπε η κυρία χαμογελώντας. Άνοιξε την εφημερίδα και ακούμπησε στο στύλο να διαβάσει. Είχε φτάσει στα αθλητικά όταν ήρθε το επόμενο 14. Στάθηκε στην ουρά για να μπει, τελευταίος και σε απόσταση από το πλήθος. Να παίρνει αέρα. Οι πόρτες έκλεισαν σύριζα πίσω από την πλάτη μια γυναίκας. Ένα κομμάτι της φούστας είχε πιαστεί ανάμεσα στις πόρτες. Ήταν γαλάζιο με μικρές άσπρές βούλες. Ο Αριστοτέλης ορμάει στην μπροστινή πόρτα και χτυπάει στον οδηγό επίμονα. Η πόρτα ανοίγει και καταφέρνει σφηνώσει ανάμεσα σε ένα ακορντεόν και ένα μια πλαδαρή κοιλιά."

To 14 ξεκίνησε και τσουκου τσουκου έφτασε στη στάση του Αριστοτέλη. Εκείνος προσπάθησε να πλησιάσει την πόρτα μα δεν πρόλαβε και έτσι αναγκάστηκε να κατέβει στην επόμενη στάση. Θύμωσε αρκετά γιατί πριν πάει στη δουλειά (που είχε ήδη αργήσει) είχε σκοπό να περάσει πρώτα από το Εθνικό Ταμείο Εισιτήριων Θεάτρου για να αγοράσει εισητήριο για την παράσταση που πάντα ήθελε να είχε δει... Ο διάσημος Κορνίλιος Τεπερεκίδης στα 87 του χρόνου θα ερμήνευε ξανά τον μονόλογο που πριν 62 χρόνια τον καθιέρωσε στον ελληνικό καλλιτεχνικό χώρο. Έβαλε μια τρεχάλα λοιπόν και λαχανιασμένος έφτασε στο ταμείο από όπου πληροφορήθηκε ότι τα τελευταία 4 εισιτήρια τα είχε μόλις αγοράσει η κυρία με τη γαλάζια φούστα και τις μικρές άσπρες βούλες που μόλις έστριψε στη γωνία...

,φουριόζος με βλέμμα σαστισμένο και απροσδιόριστο και την δυσφορία της σκέψης ότι σήμερα το σύμπαν συνωμοτούσε εναντίον του, βρέθηκε τετ α τετ με το ''σύμπαν''.Εκείνη ταράχτηκε, χαμήλωσε το βλέμμα και με εναν επιδέξιο ελιγμό ξέφυγε από τον κομήτη που μόλις είχε μπεί στην τροχιά της.Ο κομήτης έσκασε στον γαλάζιο ουρανό με τα άσπρα σύννεφα σε σχήμα βούλας, διαλύθηκε και σκόρπισε τα κομμάτια του προς πάσα κατεύθυνση. Η σύγκρουση τον τάραξε.Βρέθηκε να στέκεται σε εκείνη την στροφή να γελάει μόνος του, τόσο δυνατά που τραντάζοντας το κορμί του. Κάθε εγκεφαλικό του κύτταρο τον καλούσε σε νευρικό κλονισμό αλλά εκείνος συνέχισε να γελάει τόσο τρανταχτα που....