Για το τέλος των παραμυθιών.

« Γιατί όταν τελειώνουν τα παραμύθια λέμε ότι εμείς

ζούμε καλύτερα από τους ήρωες των παραμυθιών;»

Αυτό το ερώτημα έθεσε πεντάχρονη μαθήτρια στη νηπιαγωγό της.
Εσείς απαντάτε!

Είμαστε τυχεροί!

Νομίζω ότι περνάμε καλύτερα από τους ήρωες των παραμυθιών επειδή εμάς δε μας κυνηγάει κανένας λύκος όπως την Κοκκινοσκουφίτσα, ούτε δε φυσάει κανένας λύκος όπως των τριών γουρουνιών  ούτε δεν παλεύουμε με θαλάσσια τέρατα, ούτε μας κυνηγάει κανένας γίγαντας με μπότες, ούτε κολυμπάμε μες τις λάσπες, ούτε πολεμάμε με στρατιώτες, ούτε παλεύουμε για ένα θησαυρό, ούτε κυνηγάμε κάποιον μες στα δάση.
Επομένως γι αυτόν τον λόγο ζούμε καλύτερα από τους ήρωες των παραμυθιών.»

Ανέστης Αντύπας, Γ’ τάξη,
36ο Δ.Σ. Πειραιά

Ένα παραμύθι με διαφορετικό τέλος από την ΠΟ 1ου Γυμνασίου Πευκών

Συμμετοχή στον διαγωνισμό του WWF:
«Γιατί όταν τελειώνουν τα παραμύθια λέμε ότι εμείς ζούμε καλύτερα από τους ήρωες των παραμυθιών;»

Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα σπίτι στο δάσος, ζούσε ένας άνθρωπος μαζί με τη γυναίκα του, την Ευτυχία, και τα δυο τους παιδιά, τη Φύση και το Περιβάλλον. Ζούσαν χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι, παρόλο που δεν ήταν πλούσιοι. Όμως καθώς περνούσαν τα χρόνια, ο άνθρωπος δεν μπορούσε ν’ αρκεστεί σε αυτά. Γινόταν αχάριστος και ένιωθε δυστυχισμένος, επειδή δεν ήταν πλούσιος.

Μια μέρα εμφανίστηκε μπροστά του ένα ξωτικό, το Χρήμα.

-Εγώ μπορώ να σε κάνω πλούσιο κι ευτυχισμένο, του είπε. Θα σου φτιάξω μια μηχανή που θα σου δίνει πολλά-πολλά αγαθά…

-Κι εγώ; Τι θα πρέπει να σου δώσω; ρώτησε ο άνθρωπος.

-Τα δυο σου παιδιά, τη γυναίκα σου και την ψυχή σου, απάντησε το Χρήμα .

Και ο άνθρωπος μπήκε σε πειρασμό… Και αποφάσισε...

Όμως δεν έζησε αυτός καλά ούτε εμείς καλύτερα. Αυτό γίνεται μόνο όταν οι ήρωες των παραμυθιών παίρνουν τις σωστές αποφάσεις.



Για την απάντηση συνεργάστηκαν τα μέλη της περιβαλλοντικής ομάδας του 1ου Γυμνασίου Πεύκων Θεσσαλονίκης, μαθητές της Γ’ γυμνασίου:

Βαβλιάκης Σωτήρης,
Ισαάκ Παναγιώτα,
Σιδηροπούλου Ράνια,
Τσαντέλης Θανάσης
Χαμαϊδός Γιάννης

Υπεύθυνη καθηγήτρια: Πλατή Ιουλία (φιλόλογος ΠΕ02)

mail@gym-pefkon.thess.sch.gr

Να ξορκίσουμε το κακό τέλος

Παραμύθι. Όταν αναλογιζόμαστε αυτή τη λέξη ως δια μαγείας-οι περισσότεροι-σκεφτόμαστε αφενός τη διαχρονική αξίας τους και αφετέρου τη φράση τέλους τους : Kαι έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Έχει σκεφτεί κανείς ,όμως, για ποιόν λόγο τελειώνουν έτσι; Η πραγματική Φύση των παραμυθιών μόνο ως παιδική ιστορία δεν μπορεί να οριστεί. Επρόκειτο για μύθους, τρομακτικούς-διδακτικούς θρύλους που σκοπό είχαν να συνετίσουν και να προβληματίσουν τους ανθρώπους για να έχουν μια ζωή πιο ευτυχισμένη και ιδανική απ’ αυτή που ζούσαν οι ήρωες των παραμυθιών. Δυο τέτοια χαρακτηρίστηκα παραδείγματα αποτελούν ο Χάνσελ και η Γκρέτελ και η Μικρή Γοργόνα. Η αθώα αυτή φράση συνεπώς δεν έχει επιλεχτεί τυχαία. Εξυπηρετεί διττό ρόλο. Ενώ φαινομενικά ,δηλαδή, τα παραμύθια, στοχεύουν στο να περάσουν και να παρουσιάσουν ένα θετικό μήνυμα της ανθρώπινης ζωής, εντούτοις η ευτυχισμένη αυτή φράση δεν είναι τίποτα περισσότερο πάρα μια φράση εξορκισμός του κακού τέλους που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος(ο καθένας από εμάς)στη ζωή του. Μια φράση ‘’ευχή’’ για ζωή χωρίς πόνο και δυστυχία !


Χριστίνα Σαμαρά

Μαθήτρια β λυκείου

Χρονολογία γέννησης 1995

2ο ΓΕΛ Ευόσμου Θεσσαλονίκης

Οι φόβοι των παιδιών

 http://www.ellinofreneia.net/video.php?id=2572

Οι φόβοι των παιδιών ενός δημοτικού σχολείου της Αθήνας, στην κάμερα.


Οι δικοί σας φόβοι ποιοί είναι;

Καλή χρονιά να έχουμε, ξορκίζοντάς τους.

Για το Στ2 του 3ου Δημοτικού Σχολείου Ξάνθης

Moυ έγραψε το Στ2 του 3ου Δημοτικού Σχολείου Ξάνθης:

"Σας ευχαριστούμε για την ευκαιρία που μας δώσατε να γίνουμε παιδικοί συγγραφείς γιατί ίσως μπορεί να μας βοηθήσει στο μέλλον."

Και απαντώ:

Αγαπητό Στ2 είστε ακτύπητο τμήμα. Είστε δημιουργικοί, με φαντασία αλλά και με κέφι για δουλειά. Με εντυπωσίασε που δουλέψατε τόσο ωραία σε μικρές ομάδες. Φυσικά πίσω από κάθε ακτύπητη ομάδα, κρύβεται και μία ακτύπητη δασκάλα ή δάσκαλος. Μην το ξεχνάμε!
Με τέτοια προσόντα, πιστεύω ότι θα πραγματοποιήσετε τα όνειρά σας. Να μην παρασυρθείτε από την αδιαφορία και τον ατομικισμό. Εσείς να μείνετε πάντα διαφορετικοί.
Και η Para-mythou θα είναι πάντα εδώ για να φιλοξενεί τις εμπνεύσεις, τις επιτυχίες, τους φόβους και τις ανησυχίες σας.
Με αγάπη,
Para-mythou

Τα ασήμαντα παιδιά

Συγγραφείς: Γιώργος Aσήμογλου, Βενιαμίν Κόντε, Γιώργος Κυριακίδης

(Στ' Δημοτικού)
Πριν τρία χρόνια ήταν δύο κολλητοί ο Γιώργος και ο Βενιαμίν. Πήγαιναν στο ίδιο σχολείο. Τα παιδιά του σχολείου τους κορόιδευαν γιατί δεν ήταν καλοί μαθητές και τους θεωρούσαν ασήμαντους. Όμως δεν ήταν ασήμαντοι στην πραγματικότητα γιατί ήξεραν πολύ καλή κιθάρα.


Τα παιδιά τους κορόιδευαν και δεν τους πίστευαν. Τα αγόρια ο Γιώργος και ο Βενιαμίν πήγαιναν στο ωδείο κάθε μέρα. Εκεί τους πρότειναν να πάρουν μέρος σε μια πολύ μεγάλη συναυλία που θα γινόταν στην πόλη τους. Τα παιδιά δέχθηκαν και ήταν πολύ χαρούμενοι.

Όταν ήρθε η ώρα της συναυλία ς τα παιδιά έπαιζαν κιθάρα και τραγουδούσαν. Το πλήθος ούρλιαζε από χαρά και ανάμεσά τους ήταν και τα παιδιά του σχολείου.

Την άλλη μέρα στο σχολείο όλα τα παιδιά όταν είδαν τον Βενιαμίν και τον Γιώργο τους ζήτησαν να συγνώμη και να τους συγχωρέσουν .

Τα παιδιά τους συγχώρεσαν και από τότε παίζουν μαζί και περνούν καλά .

ΤΕΛΟΣ

Μια τρελή τρελή φάρμα

Συγγραφείς: Δέσποινα Κοσκινά

Νικολέτα Παπαδοπούλου
Ελεωνόρα Τριανταφυλλίδου
Χουσεϊν Ογλού Χουσεϊν
(Στ' Δημοτικού)


Μια φορά κι έναν καιρό σε ένα μικρό χωριουδάκι στο βάθος, υπήρχε μια φάρμα που λεγόταν η « Φάρμα του Παραδείσου».

Σε αυτό το χωριό υπήρχε και ένας ζωοκλέφτης ο Αλαμέντας Σλιμ, όπου είχε και δύο βοηθούς: τον Αλ και τον Σιμ που έκλεβαν όλα τα ζώα. Τη νύχτα πήγαιναν σε μία φάρμα ο Αλαμέντας Σλιμ, έλεγε ένα μαγικό τραγούδι που μάγευε όλα τα ζώα και τον ακολουθούσαν. Μετά τα πουλούσε και έτσι έβγαζε λεφτά. Επίσης όταν ήταν να πουληθεί κάποια φάρμα ο Σλιμ, μεταμφιεζόταν από ζωοκλέφτης σε απλός αγοραστής και τις αγόραζε.

Μια μέρα ο ταχυδρόμος πήγε μια επιταγή από τη τράπεζα στη «Φάρμα του Παραδείσου» για να πληρώσουν 750 ευρώ. Η κυρία Μάντεβη, η οποία ήταν η ιδιοκτήτρια της φάρμας, δεν είχε τόσα να πληρώσει και αν δεν τα πλήρωνε η φάρμα θα πουλιόταν.

Οι δύο αγελάδες που ζούσαν στη φάρμα, η κυρία Κάλογουεη και η κυρία Μάντη, βγήκαν από τη φάρμα για να βρουν τον ταχυδρόμο. Όταν τον βρήκαν άκουσαν να λέει ότι όποιος βρει τον Αλαμέντα Σλιμ θα πάρει 750 ευρώ. Οι δύο αγελάδες πήγαν να βρουν τον Σλιμ.

Κολλητές για πάντα

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ: Άννα Αποστολίδου,  Λυδία Μακρή, Γεωργία Μπεμπέκη, Ευαγγελία Σπανοπουλου, Αλεξία Γρηγοριάδου
ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΟΙ: Κατερίνα Μάτη, Ευαγγελία Σπανοπούλου
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Λυδία Μακρή


ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Άννα Αποστολίδου


ΣΥΝΤΑΞΗ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: Αλεξία Γρηγοριάδου
ΕΚΤΥΠΩΣΗ: Γεωργία Μπεμπέκη

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΟΛΥΜΥΑΛΟΣ


Μια δυνατή φιλία

Κάποτε υπήρξε μια δυνατή φιλία ανάμεσα σε επτά κορίτσια. Αυτές ήταν η Δήμητρα, η Έμιλυ, η Δάφνη, η Ελισάβετ και η Χριστίνα. Πήγαιναν στο ίδιο σχολείο και πάντα περνούσαν φανταστικά.
Μάλωναν, γελούσαν, έκλαιγαν, μοιράζονταν μυστικά και περνούσαν δύσκολες στιγμές.Μαζί πήγαιναν εκδρομές έκαναν μπιτσάμα πάρτη και ήταν πιο δεμένες από ποτέ. Πίστευαν πως θα ήταν δεμένες για όλη τους τη ζωή. Ένα απρόοπτο γεγονός όμως τις χώρισε για πάντα ή έτσι νόμιζαν.


Πήγαιναν στο ίδιο γυμνάσιο συγκεκριμένα στην τρίτη γυμνασίου και η κάθε μία από αυτές είχε τη δική της προσωπικότητα. Έτσι αν τις ένωναν θα έβγαινε κάτι απίθανο!

Μία μέρα που πήγαιναν σχολείο ο διευθυντής τους ανακοίνωσε πως θα πάνε εκδρομή στο Παρίσι! Επίσης σίγουρα θα έβλεπαν τον Πύργο του Άιφελ και μετά θα πήγαιναν να επισκεφθούν και το πάρκο της Disneyland. Μόλις το άκουσαν αυτό τα κορίτσια τις έπιασε πανικός! Όλη την ημέρα δεν σκέφτονταν τίποτα άλλο από το τι θα κάνουν στο Παρίσι. Τι ρούχα θα πάρουν μαζί τους, να διαβάσουν καλά τα γαλλικά σε περίπτωση που χρειαστεί να επικοινωνήσουν με κάποιο ξένο, αλλά πρώτα από όλα η Έμιλυ σκέφτηκε να κάνουν ένα μπιτσάμα πάρτη το Σάββατο στο σπίτι της για να τα πούνε όλα εκεί. Καμιά δεν είχε αντίρρηση έτσι θα «φούσκωναν» από ιδέες και το Σάββατο θα τις πετούσαν όλες στο σπίτι της Έμιλυ. «Τι ωραίο να ακούς τις ιδέες των άλλων και να λες και τη δική σου» αυτή είναι η άποψη της Δάφνης.

Πυτζάμα πάρτυ

 Το Σάββατο το βράδυ άρχισαν να μαζεύονται όλες στο σπίτι της Έμιλυ. Στην αρχή πήγαν na ετοιμάσουν τις ιδέες τους για να ξέρουν τι θα πουν.Δεν είπαν και γιατί το φαγητό ετοιμάστηκε και όλες έτρεξαν στην κουζίνα. Βέβαια πρώτη και καλύτερη έκατσε η Χριστίνα, επειδή είχε μία πάρα πολύ καλή σχέση με το φαγητό. Αφού όλες φάγανε μέχρι λιποθυμίας πήγανε αργότερα στο δωμάτιο της Έμιλυ για να συζητήσουνε. Συζήτησαν, χόρεψαν, τραγούδησαν και πιο πολύ διασκέδασαν. Το βράδυ πλέον αφού κοιμήθηκαν αρκετά αργά ήταν έτοιμες για την Δευτέρα που θα έκαναν αυτό το ταξίδι. Την πιο πολύ αγωνία την είχε η Ελισάβετ, γιατί πρώτη φορά θα πήγαινε στο εξωτερικό. Το να πάει στο Παρίσι ειδικά ήταν το όνειρο της και θα το πετύχαινε. Φανταστείτε τι ωραία που θα ένιωθε .

Oι περιπέτειες του Φαφούτη

Συγγραφείς : Γιάννης Γκράνας, Σωτήρης Σταυρίδης
(Στ' Δημοτικού)



Εικονογράφοι: Κλαούντιο Ντεμάι, Βιτάλης Παπαδόπουλος


Εκδόσεις: Μπάρμπα Πέτρος


Ήταν μια ανοιξιάτικη μέρα, όταν η μητέρα του Φαφούτη η Κλαραμπέλ, πολύ απασχολημένη όπως ήταν, ζήτησε από το γιο της να πάει να της κάνει μερικά ψώνια.

Ο Φαφούτης δέχτηκε πρόθυμα να εξυπηρετήσει τη μητέρα του. Αλλά επειδή βαριόταν να περπατήσει, ξεκίνησε με το ποδήλατο του.

Βγαίνοντας από το σούπερ μάρκετ είδε το φίλο του Βασίλη να παίζει με μια παρέα παιδιών. Εκείνος του ζήτησε να μείνει να παίξουν όλοι μαζί. Ο Φαφούτης, χωρίς να σκεφτεί ότι έπρεπε να πάει τα ψώνια στη μαμά του, έκατσε με το Βασίλη και τα υπόλοιπα παιδιά.

Η ώρα περνούσε και η μητέρα του ανησυχούσε. Ήξερε ότι ο γιος της πάντα ξεχνιόταν όπου και να πήγαινε, όμως αυτή τη φορά είχε αργήσει πολύ. Ο Φαφούτης μαζί με το Βασίλη μετά το παιχνίδι είχαν πάρει τα ποδήλατά τους και συνέχισαν τις βόλτες τους στη γειτονιά.